Page Text
________________
ભાષાંતર
અગીતાર્થ એવા તે આચાર્યો હોય તે તેઓ શિખ્યાને સંસારથી પાર પમાડનારી અને ઉત્કૃષ્ટી એવી જ્ઞાનાદિકની અધિકાધિક પ્રાપ્તિ કેવી રીતે કરાવી શકે? તેમજ તે આચાર્ય પિતે અલ્પશ્રુત હોવાથી તુચ્છ હોય અને હેય તથા ઉપાદેયનું જ્ઞાન પણ યથાર્થ રીતે તેને ન હોય, તેમજ તુચ્છપણાથી મિથ્યાભિમાનને લીધે બીજા બહુશ્રત પાસેથી પણ તે જ્ઞાનાદિ મેળવે નહિં, અને તેથી તેના જે શિખ્ય હોય તેઓ બહેકાળે પણ નક્કી તેવા અવગુણવાળાજ થાય, એવી રીતે પરંપરાએ બાકીના પ્રશિષ્ય આદિની પણ ગુણહાનિ જાણવી, અને જીવાદિપદાર્થ અને સૂત્રાદિ સંબંધી વિશિષ્ટજ્ઞાનાદિકના અભાવે તે આચાર્ય અને તેના શિષ્યોનાં પરિવ્રાજક–બાવાની માફક ભિક્ષાટન અને મસ્તકમુંડન આદિક સર્વ નકામાં જાણવાં. આગમશૂન્ય મનુષ્ય માત્ર પોતાની મતિથીજ કરેલું શિરાચઆદિ અનુષ્ઠાન તે ફળ દેતું નથી, પણ રોગની દવાની માફક આગમને અનુસારેજ કરેલું હોય તે અનુષ્ઠાન ફળ દે છે, એટલે અગીતાર્થઆચાર્યથી ચારિત્ર લેનાર અને તેની પરંપરાવાળાને અનર્થફળવાળું માત્ર દ્રવ્યલિંગજ થાય, અને તેથી તાવથી તીર્થને ઉછેદ સમજવો, કેમકે તે દ્રવ્યલિંગથી કંઈ નેક્ષરૂપે ફળ મળે નહિં. એવી રીતે અનુગની અનુજ્ઞાને માટે જે અયોગ્ય તેઓને જણાવી હવે અનુયેગને લાયક કેવા હેય તે જણાવવા કહે છે.
જ િ૨૪૧, રહે ૧૪૭, પણ ૧૪૮, વિ ૧૪૧, તા ૨૭૦, અજ્ઞાનીને અનુયાગની અનુજ્ઞા કરવાથી ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે અનર્થ થાય છે, તેટલા માટે નક્કી કાલચિતસ્ત્રાર્થમાં બરાબર નિશ્ચિત બુદ્ધિવાળાનેજ અનુયેગની આજ્ઞા કરવી. સૂત્રાર્થને શ્રવણ કરવા માત્રથી અનુજ્ઞાને લાયક નથી, જે માટે કહેવું છે કે, જેમ જેમ ઘણાં શાસ્ત્ર સાંભળે, તથાવિધલકાને બહુ બહુ માનીત થાય, ઘણા મૂઢશિષયોને પરિવાર એકઠો કરે, તેમ તેમ તે શાસ્ત્રને વૈરી છે, કારણ કે સર્વજ્ઞભગવાને કહેલું, અતિશયોથી ભરેલું, ભાવાર્થવાળું, એવું શાસ્ત્ર પણ સંઘટિત હેતુ યુક્તિ પૂર્વક ન કહેતાં અજ્ઞાની આચાર્ય તુષ્ટપણે કહે, અને તેથી બીજા મતના શાસોથી સર્વજ્ઞ શાસ્ત્રને હલકું કરે, વળી તત્ત્વને અજાણ એ આચાર્ય સમ્યક પ્રકારે ઉત્સર્ગ અને અપવાદને જાણે નહિ, અને તે ઉત્સર્ગ તથા અપવાદને પ્રયોગ વિરૂદ્ધ સ્થાને અયોગ્યપણે કરવાથી તે અગીતાર્થ જરૂર સવ અને પરનો નાશ કરનાર થાય, તેટલા માટે નિશ્ચિત કાઉચિતસૂત્રાર્થવાળાને જ તેના પિતાના તેમજ તેના શિષ્યના અને તેના અનુમોદનારાઓના અને દેનારના અને વળી પિતાના આત્માના હિતને માટે આચાર્ચ અનુયોગની અનુજ્ઞા કર. અનુજ્ઞાન વિધિ કહે છે.
तिहि ९५१, तत्तो ९५२, पेहिंति ९५३, पट्ठ ९५४, तत्तोबि ९५५. अभि ९५६, इसरो ९५७ तो ९५८, दव्व ९५९, नवरं ९६०, तिपय ९६१, उव ९६२, देइ ९६३, उडेन्ति ९६४, मणइ, ९६५, आय ९६६, वंदन्ति ९६७, घण्णो ९६८, इहरा ९६९ परमो ૨૭૦, ,
જ્યારે સંપૂર્ણ તિથિ હેય, ચોગ શુભ હેય, ત્યારે કાલગ્રહણ કરીને તેનું નિવેદન કર્યા પછી સમવસરણ અને નિષવા કરી, વસતિ પ્રદાન કર્યા પછી મૂલ આચાર્ય પિતાની નિષાએ બેસે
| SR No. | 022091 |
| Book Title | Panchvastu |
| Original Sutra Author | Haribhadrasuri |
| Author | |
| Publisher | Rushabhdevji Keshrimalji Shwetambar Samstha |
| Publication Year | 1937 |
| Total Pages | 124 |
| Language | Sanskrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari & Book_Gujarati |
| File Size | 17 MB |