________________
૧૦]
[પ્રરૂપણાવિચારગ્રન્થ પ્રસ્તાવના
કાયાથી જીવ વિરાધના થાય નહિ, જમાલી–મરીચી આદિ દેવ-ગુરુની આશાતનાકારીને અનંતો સંસાર, મરીચીનું વચન, ઉત્સૂત્ર નહી પણ દુર્ભાષિત, ઉત્સૂત્રમિશ્ર વગેરે જે જે વાતો બાદશાહ સમક્ષ પ્રતિસ્પર્ધી ઉપાધ્યાયોએ રજૂ કરી તે તે દરેક વાતોનો જડબાતોડ જવાબો, પૂ. મહો. શ્રી નેમિસાગરજી ગણિવરે આપવાથી તે ઉપાધ્યાયોને આખરે ચૂપકીદી પકડવી પડી.
તેથી બાદશાહે પોતાની પંડિત પર્ષદાથી યુક્ત એવી રાજસભામાં ‘સર્વજ્ઞશતક’ ગ્રંથને પ્રમાણિક ગ્રંથ તરીકે જાહેર કર્યો અને—આ પ્રરૂપણા વિચાર ગ્રંથમાંના શ્રીમત્સાહિતત્તીમભૂમિપતિના શ્રુત્વા નવીના સ્થિતીरन्यायेष्वसहिष्णुना वरचरादीदाभिधे पर्वणि । वर्यारोहणपूर्वकं कथनतः सूरित्वमुद्दालितं, गच्छो रासभिको ह्यसाविति जने प्राप प्रसिद्धिं ततः खे શ્લોકાનુસાર જહાંગીર બાદશાહે પ્રતિસ્પર્ધિ મહોપાધ્યાય વર્ગે પોતાના નવા બનાવેલા આચાર્ય તિલકસૂરિજીને ગર્દભ ઉપર બેસાડીને તેમના સૂરિપદને ફોક કર્યું અને પૂ. ભટ્ટારક વિજયદેવસૂરિજી મ. ને ‘જહાંગીર મહાતપાનું અને પૂ. મહો. શ્રી નેમિસાગરજી ગણિને ‘વાદીજીપક’ (જગજીપક)નું બિરુદ રાજ્યસભામાં એનાયત કરીને પોતાના પ્રધાન-મંત્રીઓ આદિને આદેશ આપ્યો કે—
अन्यदा मंडपाचले श्री अकब्बरपातिशाहिपुत्र जहांगीर श्री सलेमशाहिः सूरीन् (विजयदेवसूरीन् ) स्तंभतीर्थतः सबहुमानमाकार्य गुरूणां मूर्तिः, रुपस्फूर्तिं च वीक्ष्य वचनागोचरं चमत्कारमाप्तवान्। ततः समये श्री गुरुभिः समं धर्मगोष्ठीक्षणे विचित्रधर्मवार्तां (महो. श्री धर्म सा. गणि सत्कां वार्ता) दृष्ट्वा साक्षाद् गुरुस्वरूपं निरूपमं च दृष्ट्वा स्वपक्षीयैः परैः (महो श्री सिद्धिचंद्राद्यैः) प्राक् किंचिद् व्युद्ग्राहितोऽपि साहिस्तदा तत्पुण्यप्रकर्षेण हर्षितस्सन् 'श्री हीरसूरीणां विजयसेनसूरीणां' च एते (विजयदेवसूरयः ) एव पट्टधराः सर्वाधिपत्यभाजो भवन्तु, नापर: (विजयतिलकसूरिरादि) कोऽपि कूपमंडुकप्राय, इत्यादि भूयः प्रशंसां सृजन् ‘जहांगीरी महातपा ' बिरुदं दत्तवान् ।
44
