________________
[ ૬૭ ]
મહારાજશ્રીને ફક્ત એક ખાંસી–ઉધરસ આવી ને તેમને અમર આત્મા આ દેહપિંજર છેડી સ્વર્ગલેક પ્રતિ વિદાય થયો. જૈન શાળાને મેતે સામાયિક કરતે હતે. સામાયિક પાર્યા પછી તેમણે અને મુનિશ્રી મિત્રવિજયજીએ જોયું તે મહારાજશ્રીને સ્થળ દેહ પડ્યો હતો. સામાન્ય રીતે અંતાવસ્થા દુઃખદાયી મનાય છે–હાય છે, પરંતુ મહારાજશ્રીનું પ્રાણુ–પંખેરું કશા પણ હાય-વેયના ઉચ્ચાર સિવાય, સમાધિ દશામાં, કોઈને પણ તકલીફ આપ્યા સિવાય ઊડી ગયું.
ગામમાં સમાચાર કહેવરાવતા હજારે ભાવુક શ્રાવકો હાજર થઈ ગયા. સુંદર પાલખીમાં દેહને પધરાવીને ભવ્ય સ્મશાનયાત્રા નીકળી. જામનગરે પિતાના ઉપકારીને ઉચિત માન આપ્યું. ત્યાં આગળ જીવદયાની ટીપ થતાં સારી રકમ એકઠી થઈ અને તેમાંથી અનાથને અનાજ અને પશુઓને ઘાસ આપવામાં આવ્યું. ગામમાં પાખી પાળવામાં આવી અને દેવવંદન પણ કરવામાં આવ્યું.
સગત મહારાજશ્રીની પાછળ એક અઠ્ઠાઈ મહત્સવ કરવામાં આવ્યું, અને પિસ શુદિ એકાદશીની કાયમી આંગી-પૂજા માટે રૂા. ૩૦૦) ની રકમ શેઠના દેરાસરે સંઘને પડે જમા કરાવવામાં આવી.
મહારાજશ્રીને જન્મ ૧૯૧૪ માગશર સુદ ૧૩, દીક્ષા સં. ૧૫૫ વૈશાખ વદ ૬ અને સ્વર્ગગમન ૧૯૮૮ પિસ શુદિ ૧૧-એ પ્રમાણે તેત્રીશ વર્ષના દીક્ષા પર્યાયમાં અનેક
