________________
- ૧૩૨ बकुशासे विकषायिणां, जघन्यतः समयम् इतरतः कोटिः समयं भवति निर्ग्रन्थः अन्तर्मुहूर्त तूत्कर्षः ॥ ८९॥ અર્થ–બકુશ, પ્રતિસેવાકુશીલ તથા કષાયકુશીલ જઘન્યથી * એક સમય અને ઉત્કૃષ્ટથી પૂવેકેડી હોય, નિન્થને
* કાળ જઘન્યથી સમય અને ઉત્કૃષ્ટથી અંતમુહુર્ત હોય છે. વિશેષાર્થ–બકુશ પ્રતિસેવાકુશીલ તથા કષાયકુશીલ એ
ત્રણને જઘન્યથી કાળ સમય હોય છે. કારણકે એ ત્રણે ચારિત્ર લીધા પછી એક સમયમાં મરણ પામે તેને આશ્રયીને તે જઘન્યકાળ ઘટી શકે છે તથા ઉત્કૃષ્ટથી આ ત્રણે નિગ્રન્થનો કાળ દેશેઉણ પૂર્વકોડ વર્ષનો હોય છે. કારણકે ચારિત્રને ઉત્કૃષ્ટ કાળ એટલે જ છે. તેમજ નિગ્રન્થને જઘન્યથી એક સમય હોય છે કારણકે જે જીવ અગિઆરમાં ગુણઠાણે આવી એક સમયમાં તે ગુણઠાણાથી પડી દેવાદિકમાં જાય તેને લઈને જઘન્ય કાળ ઘટે છે. અને ઉત્કૃષ્ટથી અંતર્મુહૂર્ત કાળ હોય છે. કારણકે આ અગિઆરમાં બારમા ગુણ
ઠાણાને કાળ પણ અંતમુહૂર્ત છે ण्हाओ अंतमुहुत्तं, जहन्नओ इयरओ अ पुव्वाणं देसूणा कोडी खल्लु बउसाई हुंति सव्वद्धं ॥१०॥ स्नातः अन्तर्मुहूर्त जघन्यतः इतरतश्च पुर्वाणां देशोना कोटिः खलु बकुशादयः भवन्ति सर्वकालं ॥९०॥ અર્થ-સ્નાતક જઘન્યથી અન્તમુહૂર્ત અને ઉત્કૃષ્ટથી દેશે
ઉણપૂર્વકોડ સુધી હોય, અને બકુશાદિ સર્વકાળ હોય.
