Shravakna Bbar Vrato Yane Navpad Prakaran

SR No.: 022030
Original Sutra Author: N/A
Author: Rajshekharsuri
Publisher: Vijaydansuri Jain Gyanmandir ane Paushadhshala Trust
Publication Year: 1991
Total Pages: 498
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 15 MB

Page 87

.૭૦
શ્રાવકનાં બાર વતે યાને તમે સ્નેહીજન પ્રત્યે વાત્સલ્યભાવવાળા છે, આથી નાથ વિનાના અમારા તમે નાથ અનો. અહીં નિઆણું કરીને અમારા સ્વામી તરીકે ઉત્પન્ન થઈને અસુરેંદ્રના વૈભવને ભેગ અને ઈચ્છા પ્રમાણે સુખને અનુભવો. વિવિધ કીડાઓથી અસુર રમણીઓની સાથે. કીડા કરે. મનોવાંછિત કાર્યોમાં અસુર સુભટને આજ્ઞા કરે. ઉદય પામેલા પુણ્યથી આ અસુરને શ્રેષ્ઠ ઋદ્ધિ, આ અસુરકુમારે અને આ અસુરદેવીઓ- આ બધું તમારે આધીન થશે.
તે તેમની આવી વિનંતિને સાંભળીને તામલિએ વિચાર્યું કે, આ નિયમ) જગતમાં પ્રસિદ્ધ છે કે જીવે આ જન્મમાં સુકૃત કે દુષ્કૃત એકઠું કર્યું હોય તે પરભવે અનુભવે છે. કહ્યું છે. કે- “જી જાતે જ શુભ અને અશુભ કર્મો કરે છે (=બાંધે છે ) અને જાતે જ દુઃખ અને સુખને ભેગવે છે. (૧) કઈ પણું જીવના સુખ-દુઃખને કર્તા અને સુખ-દુખેને લઈ લેનાર (બીજો) કેાઈ પણ નથી એમ વિચાર કર.(જેથી) પૂર્વે કરેલ કામ સારી બુદ્ધિથી (=સમતાથી) ભગવાય.” (૨) એ પ્રમાણે મારા વડે પણ જે કંઈ પણ કર્મ કરાયું છે તેનું ફળ સ્વયમેવ મળશે. તેથી નિરર્થક નિદાન શા માટે કરું? વળી આ દેવ-દેવીઓ વિષયસુખ બતાવીને મને લોભાવે છે, પણ પરમાથેથી વિષયસુખ સુખ જ નથી. કારણ કે કહ્યું છે કે “દુખને અભાવ સુખ નથી, જે (ભૌતિક) સુખે છે તે સુખ નથી, દુઓને છોડીને જે સુખ છે, અર્થાત દુખરહિત જે સુખો છે, તે જ સુખે છે.” વળી ભૌતિક સુખેમાં શેક પણ રહેલ છે. વિષયે પરિણામે ભયંકર છે. આવા વિષયમાં માણસને સુખબુદ્ધિ કયાંથી થાય? કહ્યું છે કે- “ વિષયો અને વિષની વચ્ચે ઘણું અંતર છે. કારણ કે વિષ ખાવામાં આવે તે હણે, જ્યારે વિષયે તે ભેગવ્યા વિના સ્મરણથી પણ હણે છે. આવી ભાવનામાં રહેલા ચિત્તવાળા તેણે તેમને આદર કર્યો નહિક તેમનું માન્યું નહિ. આથી તેઓ જેવી રીતે આવ્યા હતા તેવી રીતે પાછા ગયા. તે પણ આત્માથી (=આત્મબલથી) સાઠ દિવસ અનશન પાળીને મુત્યુ પામીને ઈશાનકલ્પમાં ઈશાનઅવતંસક નામના વિમાનમાં ઈશાનેંદ્રપણે ઉત્પન્ન થયે. જેથી તે અઠ્ઠાવીસ લાખ વિમાને, રાશી હજાર સામાનિક દે, તેત્રીશ ત્રાયશ્ચિક દેવ, ચાર લેકપાલ, આઠ ઈંદ્રાણીઓ, અને બીજા પણ ઘણું વૈમાનિક દેવો અને દેવીઓને માલિક થયો. - આ તરફ બલિચંચા રાજધાનીમાં રહેનારા અસુરકુમારેએ તામલીને નિયાણું કર્યા વિના ઈશારેંદ્ર તરીકે ઉત્પન્ન થયેલે જાયે. આથી ગુસ્સે થયેલા તેઓ તેના મૃતકના સ્થાને આવીને તેના શરીરને ડાબા પગમાં દોરીથી બાંધીને તામ્રલિપ્તી નગરીના. મધ્યભાગમાં ઘસડે છે અને ઘષણ કરે છે કે- આ તાલી બાલ તપસ્વી છે, એણે જાતે જ વેશ પહેરી લીધું હતું, પાપકર્મ કરનારે છે, મર્યા પછી પણ લક્ષ્મી અને શરમ વગરને થયે છે. આથી કેઈએ તેનું નામ પણ ન લેવું.