Page Text
________________
શ્રી નવપદ પ્રકરણ ગ્રંથને ગુજરાતી ભાવાનુવાદ
૩૫૫ રહ્યો. સાધુઓને એક સ્થાને ઘણો કાળ રહેવું ઉચિત નથી. કારણકે આગમમાં તેને નિષેધ કર્યો છે. કહ્યું છે કે- “પહેલા-છેલા જિનના સાધુઓને માસકપનું પાલન ન કરવામાં પ્રતિબંધ અને લઘુતા થાય, તથા જનોપકાર, દેશવિજ્ઞાન અને આજ્ઞારાધના એ ત્રણ ન થાય એ દેશે લાગે છે. (પંચા. ૧૭ ગા. ૩૬) અમે પણ બીજા સ્થળે વિહાર કરવાની ઈચ્છાવાળા છીએ. આથી હવે રાજાને છોડીને અમારી સાથે જ આવ. કંડરીકમુનિની સુસ્નિગ્ધ, સુંદર અને નરમ આહાર વડે વાત રોગને અનુરૂપ ઉપચારોથી ચિકિત્સા થઈ રહી હતી. તેવા આહારમાં લેલુપ બનવાથી રસમૃદ્ધિના પરિણામવાળા થઈ ગયા. આથી તે સ્થાનને છોડવા અસમર્થ કંડરકમુનિએ કહ્યું- હે ભગવંત! મારું શરીર હજી પણ તેવું કુશળ થયું નથી. તેથી આપની ઈચ્છાથી (=અનુજ્ઞાથી) કેટલાક દિવસો સુધી અહીં જ રહેવા ઈચ્છું છું. સૂરિએ જણવ્યુંઃ ચિત્તમાં આસક્તિ કર્યા વિના રહે. તેમણે કહ્યુંઃ આપની આજ્ઞાને ઇચ્છું છું, અર્થાત્ મારી ઇચ્છાથી આપની આજ્ઞાનું પાલન કરીશ. તેથી તે ત્યાં જ રહ્યા. શેષ સાધુઓ સાથે સૂરિએ બીજા સ્થળે વિહાર કર્યો. કેટલાક દિવસો વીત્યા પછી ફરી પણ સૂરિ ત્યાં પધાર્યા. ફરી કંડરીકમુનિને સાથે આવવા સૂરિએ કહ્યું. પણ તે આવવા ઈચ્છતા ન હતા. તેથી સૂરિએ જાણ્યું કે રસ વગેરેની વૃદ્ધિથી નહિ આવવાની ઈચ્છાવાળો આ દંભી થઈ ગયો છે. પછી રાજાને આ વિગત કહી. રાજાએ પણ એકાંતમાં લઈ જઈને તેમને કહ્યુંઃ ઉભયકુલથી વિશુદ્ધ, ક્ષત્રિયવંશના અલંકારભૂત અને પિતાની ઈચ્છાથી દુષ્કર દીક્ષાને ગ્રહણ કરનાર આપને એક સ્થળે વધારે કાળ રહેવું ઉચિત નથી. કારણ કે પુરુષો એટલે ભાર ઉપાડી શકાય તેટલે જ ભાર મૂકે છે. વળી પૂર્વે સ્વમુખથી જ ધીર પુરુષ જ્યારે સાહસથી કાર્યમાં પ્રવૃત્તિ કરે છે” ઈત્યાદિ જે કહ્યું હતું તેને શું ભૂલી ગયા ? તેથી હવે સંયમમાં રહેલી શિથિલતાબુદ્ધિને છોડીને ગુરુની સાથે જાઓ, વિશુદ્ધ મુનિચર્યામાં તત્પર બને, જેથી સુગતિના સાધક બને.
રાજાએ આમ કહ્યું એથી તે ક્ષણવાર લજજાથી કંઈક ડોક નમાવીને (=નીચું મોઢું કરીને) રહ્યા. પછી કહ્યું તમે જે કહે છે તે કરું છું. જવાને દિવસ આવતાં સૂરિની સાથે ચાલ્યા. પણ અંત, પ્રાંત અને રૂક્ષ ભિક્ષાની ઇચ્છા થતી નથી. કેવળ કંઈક ભાઈની લજજાથી અને કંઈક આચાર્યની અપેક્ષાથી સાધુઓની સાથે કેટલાક દિવસ વિહાર કર્યો. એક દિવસ ભિક્ષાને સમય વીતી જતાં ઠંડી અને વિશેષરૂક્ષ ભિક્ષા વાપરવાથી કમંદષના કારણે ચિત્ત દુર્ગાનને પામ્યું. તે આ પ્રમાણે –મારાથી આ દીક્ષા પાળી શકાય તેમ નથી. આ દીક્ષા ખરેખર લેઢાના જવ ચાવવા તુલ્ય છે. અલ્પ સત્ત્વવાળા જીવોથી આ દીક્ષા પાળી શકાય નહિ. તેથી દીક્ષા પાળવામાં અસમર્થ હું હવે
૧. અંત એટલે નીરસ પ્રાંત એટલે ગૃહસ્થોના ભોજન કર્યા પછી વધેલ.
| SR No. | 022030 |
| Book Title | Shravakna Bbar Vrato Yane Navpad Prakaran |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Rajshekharsuri |
| Publisher | Vijaydansuri Jain Gyanmandir ane Paushadhshala Trust |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 498 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |