Page Text
________________
૧૭૨
શ્રાવકનાં બાર વ્રત યાને વિરક્ત ચિત્તવાળા તેણે તેવા પ્રકારના (=ગુણસંપન્ન) આચાર્યની પાસે દીક્ષાને સ્વીકાર કર્યો. કેટલાક કાળ સુધી ઉગ્રતા–ચારિત્રમાં રત બનીને કાલેકને પ્રકાશિત કરવા સમર્થ એવું દિવ્ય કેવલજ્ઞાન ઉત્પન્ન કરીને, સર્વકર્મ કલંકથી રહિત તે મોક્ષને પામ્યા.
અભિચંદ્રરાજાએ સ્વરાજ્યમાં વસનો રાજ્યાભિષેક કર્યો અને પોતે પ્રજિત બન્યો. પછી વસુરાજા છેડા જ કાળમાં અપ્રતિહતશાસન (=જેની આજ્ઞા કેઈ અમાન્ય ન કરે તે) બન્ય. આ તરફ એકવાર શિકાર કરવા ગયેલા કેઈ પારધિએ ઘણું દૂર રહેલા હરણને જોઈને કાન સુધી ધનુષ ખેંચીને બાણ છોડયું. તે બાણ આગળ ખલના પામીને સામું (=પાછું ) જ આવ્યું. તેથી તેણે વિચાર્યું: આ શું? આગળ જઈને જોયું તે જાણ્યું કે સ્ફટિકની શિલા છે. તેથી તેણે વિચાર્યું. આ શિલા અદ્દભુત રત્ન છે. આ શિલાના આંતરે રહેલા મૃગથી મારી બુદ્ધિ છેતરાઈ ગઈ, અને એથી મેં બાણ છોડવાનો પ્રયત્ન કર્યો. રાજા જ આવાં રત્નને એગ્ય છે. આથી હું રાજાને જણાવું, જેથી વિશિષ્ટ રત્નના દશનથી તુષ્ટ થયેલે રાજા મારા ઉપર મોટી મહેરબાની કરે. આમ વિચારીને ત્યાં કંઈક ચિઠ્ઠું કરીને તે વસુરાજાની પાસે ગયે. રાજાને શિલાને વૃત્તાંત કહ્યો. તેથી રાજાએ તે શિલાને મંગાવીને, ગુપ્તપણે ઉત્તમ કારીગરોની પાસે તે શિલામાંથી સિંહાસન કરાવીને, રાજસભાના મંડપમાં તે સિંહાસન મૂકાવ્યું. તેથી સિંહાસન ઉપર બેઠેલે રાજા આકાશમાં રહેલું હોય તેમ જણાતું હતું. તેથી બીજા રાજ્યોમાં પણ એવી પ્રસિદ્ધિ થઈ કે વસુરાજા સત્યના પ્રભાવથી આકાશમાં રહેલે રાજસભા કરે છે, અર્થાત્ રાજસભામાં આકાશમાં અદ્ધર બેસે છે. તેનો સહાધ્યાયી નારદ પણ પિતાના ઘરે જઈને અનેક છાત્રોને ભણાવતો હતો, અને શ્રાવકધર્મને પાળતો હતો. પર્વતક તો ત્યાં જ પોતાના અનેક શિષ્યોને વેદો ભણવ હતે.
એકવાર સ્વશિથી પરિવરેલો નારદ ગુરુબંધુના સ્નેહથી પર્વતકને જવા (=મળવા) ત્યાં જ આવ્યો. તેણે પર્વતકના ઘરમાં પ્રવેશ કર્યો. પ્રવેશ કરતાં હર્ષના કારણે તેના શરીરમાં ઘણું રોમાંચ પ્રગટયા. પર્વતકે તેને જોયો. આસન આપવું વગેરે ભક્તિ કરી. એક બીજાની સુખદુઃખની વાત પૂછી. કેટલેક કાળ રહીને નારદે કહ્યું: હે બંધુ ! વ્યાખ્યાન કર (=શિષ્યોને અર્થ સમજાવ). આ શિર્વેને (ભણવાથી) વિમુખ ન કર. હું ભણવાનું બંધ કરાવવા નથી આવ્યો. તેથી પર્વતકે વેદોમાં યજ્ઞવિધિમાં જે અધુ. વ્યાખ્યાન કહ્યું હતું તેનું વ્યાખ્યાન કહેવાનું શરૂ કર્યું. તેમાં “બૈર્યદદાચ' એવું સૂત્ર હતું. એની વ્યાખ્યા પર્વતકે આ પ્રમાણે કરી: એટલે બકરા. ચન્ટ એટલે યજ્ઞ કર. બકરાઓથી યજ્ઞ કરવો. આ વખતે નારદે કહ્યું. આ પ્રમાણે ન કહે. યજ્ઞની વિધિમાં ત્રણ વર્ષ જુની ડાંગર વગેરે જોઈએ. કારણકે અહીં ન ગાયત્તે રોન્તીતિ અષાર (જે ન ઉગે તે અજ) એવી ન શબ્દની વ્યુત્પત્તિ છે. આથી ત્રણ વર્ષ જુની ડાંગર વગેરેથી
| SR No. | 022030 |
| Book Title | Shravakna Bbar Vrato Yane Navpad Prakaran |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Rajshekharsuri |
| Publisher | Vijaydansuri Jain Gyanmandir ane Paushadhshala Trust |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 498 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |