Page Text
________________
શ્રાવકનાં બાર વ્રત યાને. પ્રકારે છે એમ જણાવ્યું. તે ઉપદેશને સાંભળીને અનેક જીવો પ્રતિબંધ પામ્યા. તે નંદે પણ આ વખતે ઊભા થઈને ભગવાનને વંદન કરીને શ્રાવકધર્મને સ્વીકાર કર્યો. એક વાર ત્રણ લોકના બંધુ ભગવાન સિંધુદેશના શ્રાવક ઉદાયનરાજાને દીક્ષા આપવા માટે પધાર્યા. આ સમયે નંદમણિયાર શ્રાવકે ઉનાળામાં ચૌદશની તિથિએ પૌષધ લીધો. સૂર્યાસ્ત થતાં તેણે સાંજના વિધિપૂર્વક આવશ્યક (=પ્રતિક્રમણ) કર્યું. ધર્મધ્યાનમાં લીન બનેલા એને કેાઈ વેળા તૃષાવેદના થઈ. તેથી તૃષાથી પીડાતા તેણે વિચાર્યું : જીવોને પાણી વિના બધું નકામું છે. કારણ કે પાણી વિના ગાઢ તૃષાવેદનાથી અતિશય દુઃખી થતા જ મરી જ જાય. આથી જ લોક વાવ, કૂવા અને તળાવ વગેરે જલસ્થાનોને કરાવે છે. આથી હું પણ જે રાતના મરી નહિ જાઉં તે કઈપણ જલસ્થાનને કરાવીશ. આ પ્રમાણે મિથ્યાત્વના ઉદયથી તેનું સમ્યકત્વરૂપી રન પડી ગયું. આ પ્રમાણે વિચારણું કરતાં કરતાં માંડ માંડ રાત્રિ પૂર્ણ થઈ=પરોઢ થયું. સવારના તે જ પ્રમાણે પડેલા ભાવવાળો તે હાથમાં વિશિષ્ટ ભેટશું લઈને રાજકુલમાં ગયો. રાજાનાં દર્શન કર્યા. ભેણું આપીને જલાશય નિમિત્તે ભૂમિપ્રદેશની માગણી કરી. રાજાએ તેને ભૂમિપ્રદેશ આ. ત્યાં વાવ કરાવવાનું શરૂ કર્યું. સમય જતાં વાવ બની ગઈ. વાવડીની ચારે તરફ ચાર દ્વાર ( =વિભાગ) કરાવ્યા. ચારે દ્વારમાં (=વિભાગોમાં) આમ્ર વગેરેના બગીચા બનાવ્યા. બગીચાની બાજુમાં જ વિદેશથી આવેલા માણસને લાયક નિવાસ (=ધર્મશાળા) બનાવ્યું. દાનશાલા શરૂ કરી. આ પ્રમાણે ઘણું ધનને ખર્ચ કરીને તેમાં જ અતિશય મૂછવાળે થયો. ક્યારેક નિરુપક્રમ (=ઉપાયથી પણ દૂર ન થાય તેવા) રોગથી તેનું શરીર ઘેરાયું. આ ધ્યાનથી મારીને તે જ વાવડીમાં ગર્ભજ દેડકો થયે. ત્યાં આરામ આદિ માટે આવેલા લોકો આ પ્રમાણે બેલતા હતા તે નંદમણિયાર ધન્ય છે કે, જેણે જાણે વિવિધ કલોથી શોભતી વનભૂમિ હોય, નજીકમાં સુંદર બગીચાવાળી સીતાનદી હોય, વિશિષ્ટ માણસોને આનંદ આપનારી સુંદર નવયૌવનવાળી સ્ત્રી હોય, તેવી વાવડી બંધાવી. લોકેથી કરાતી આવી પ્રશંસા વગેરે સાંભળીને તે નંદજીવ દેડકાને પૂર્વે ક્યાંક મેં આવું વચન સાંભળ્યું છે એમ તર્ક-વિતર્ક કરતાં કરતાં જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું. પૂર્વભવે દેશવિરતિનો સ્વીકાર કરીને ભંગ કર્યો અને તેના કારણે હલકી નિમાં પડ્યો એ જાણ્યું. શેકને પામ્યો. તેથી તે જ દેશવિરતિને સ્વીકાર કર્યો. હવેથી મારે પ્રાસુક (=અચિત્ત) પાણી પીવું અને સુકી શેવાલ વગેરેને આહાર કરવો એવો નિયમ લીધો. આ પ્રમાણે વ્રતને સ્વીકાર કર્યા બાદ કેટલાક કાળ પસાર થયે. એકવાર તે જ દેશમાં ગામ–નગર આદિમાં વિચરતા શ્રી વર્ધમાનસ્વામી ફરી ત્યાં પધાર્યા. શ્રી વર્ધમાનસ્વામી પધાર્યા છે એમ લકે બલવા લાગ્યા. પાણી વગેરે લાવવા માટે ત્યાં આવેલી શ્રાવિકાએનો “શ્રી મહાવીર સ્વામી પધાર્યા છે વગેરે વાર્તાલાપ” સાંભળીને તે દેડકાને પણ ભગવાનનાં દર્શન–વંદન વગેરેની ઈચ્છા થઈ વાવડીમાંથી બહાર નીકળ્યો. શુભ
| SR No. | 022030 |
| Book Title | Shravakna Bbar Vrato Yane Navpad Prakaran |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Rajshekharsuri |
| Publisher | Vijaydansuri Jain Gyanmandir ane Paushadhshala Trust |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 498 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |