________________
‘દેશના શતક
૩૩ સાગરોપમના આયુષ્યવાળા સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાનવાસી દેવોને પણ આયુષ્યનો ક્ષય થતાં નીચે આવવું પડે છે; તો બીજા જીવોની શી ગણના ? ૩૨
जं वोलीणं सुक्खं, तं वीसरिअं न तेण तत्तिगओ । संपइ समए सुक्खं, जं भुंजइ तं मुणइ एव ॥ ३३ ॥
જે સુખ ભૂતકાળમાં જીવે ભોગવ્યું તેને જીવ ભૂલી ગયો, એ સુખથી જીવ નૃતિ પામ્યો નહિ. વર્તમાનમાં જે સુખને તે ભોગવે છે તેને જ તે સુખ માને છે. ૩૩
तिलतुसवालग्गं पि हु, चउदसरज्जुम्मि इत्थ संसारे । जं असिऊण न मुक्कं, तं दव्वं नत्थि अणुअं पि ॥ ३४ ॥
આ સંસારમાં ચૌદરાજલોકની અંદર તલના ફોતરા જેટલું કે વાળના અગ્રભાગ જેટલું પણ દ્રવ્ય એવું નથી કે - જેને જીવોએ ભોગવીને છોડ્યું ન હોય ! અર્થાત્ જીવોએ સર્વપદાર્થોનો સર્વ રીતે ઉપભોગ કર્યો છે. ૩૪
सो नत्थित्थ पएसो, लोए तिविहे वि जत्थ न हु जाओ । न मओ अ वाहिगहिओ, जीवो भवभमणकंतारे ॥ ३५ ॥
ત્રણલોકમાં એવો એક પણ આકાશપ્રદેશ નથી, કે જ્યાં સંસારરૂપ અટવીમાં ભ્રમણ કરતો આ જીવ, વ્યાધિગ્રસ્ત થઈને મૃત્યુ ન પામ્યો હોય ! એટલે કે ચૌદ રાજલોકના પ્રત્યેક આકાશપ્રદેશ ઉપર જીવનું મૃત્યુ થયું છે. ૩પ
सव्वे जीवा जणिआ, जणिओ सव्वेहिं एस पुण गसिओ । सव्वे अणेण गसिआ, अणाइसंसारभमणमि ॥ ३६ ॥ અનાદિકાળથી ચાલતા સંસાર-પરિભ્રમણમાં જીવે સર્વજીવોને
