________________
૨૩૪
શતકસંદોહ
૨. અશરણભાવના જે પખંડમહીના જતા ચૌદ, રનના સ્વામી જેહ, ને જે સાગરોપમના આયુષ્યધારી, સ્વર્ગનિવાસી તેહ; દૂર કૃતાન્તમુખે ટળવળતાં, શરણ વિનાનાં દુઃખી થાય, તનધન વનિતા સ્વજનસુતાદિક કોઈ ન એને શરણે થાય. ૩૭
૩. સંસારભાવના લોભ દાવાનળ લાગ્યો છે, જ્યાં લાભજળે જે શાંત ન થાય, મૃગતૃષ્ણાસમ ભોગપિપાસાથી, જંતુગણ જ્યાં અકળાય; એક ચિંતા જ્યાં નાશ ન પામે, ત્યાં તો બીજી ઊભી થાય, એમ સંસારસ્વરૂપ વિચારી, કોણ ન વૈરાગ્યે રંગાય. ૩૮
૪. એકવભાવના જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્રસ્વરૂપી, એક જ આત્મા છે નિસંગ, બાહ્યભાવ છે સઘળાં એમાં, સ્વામીયતાનો નહીં છે રંગ; જન્મ જરા મૃત્યુને કર્મફળોનો, ભોગવનારો એક, એમ વિચાર કરતાં જાગ્યો, નમિરાજાને ચિત્તવિવેક. ૩૯
૫. અન્યત્વભાવના જેમ નલિનીમાં જલ નિત્યે ભિન્ન રહે છે આપ સ્વભાવ, તેમ શરીરે ચેતન રહે છે, અન્યપણું એ રીતે ભાવ; ભેદજ્ઞાન નિશ્ચળ ઝળહળતું, સર્વભાવથી જ્યારે થાય, તજી મમતા ગ્રહી સમતા ચેતન, તલ્લણ મુક્તિપુરીમાં જાય. ૪૦
* ૬. અશુચિ ભાવના છિદ્ર શતાવિત ઘટ મદિરાનો, મદ્યબિંદુઓ ઝરતો હોય, ગંગાજળથી ધોવે તો પણ, શુદ્ધ કરી શકશે શું કોય ? દેહ અશુચિ છે છિદ્રાવિત, મલમૂત્રાદિકનો ભંડાર, નહાવો ધોવો ચંદન ચરચો, તો પણ શુદ્ધ નહીં જ થનાર.૪૧
