________________
વૈરાગ્યશતક
૭
ટકે છે, માટે હે ગૌતમ ! એક સમયનો પણ પ્રમાદ કરીશ નહિ. ૭૨.
संबुज्झह किं न बुज्झह, संबोही खलु पिच्च दुल्लहा । नो हु उवणमंति राइओ, नो सुलहं पुणरवि जीवियं ॥ ७३ ॥
બોધ પામો ! તમે કેમ બોધ પામતા નથી ? મૃત્યુ પછી પરલોકમાં સંબોધિ (બોધ) મળવી દુર્લભ છે. ગયેલી રાત્રિઓ પાછી આવતી નથી અને માનવજીવન પણ સુલભ નથી. ૭૩.
डहरा बुड्ढा य पासह, गब्भत्था वि चयंति माणवा । सेणे जह वट्टयं हरे, एवमाउक्खयंमि तुट्टइ ॥ ७४ ॥
બાળકો - વૃદ્ધો કે ગર્ભમાં રહેલા મનુષ્યો પણ મરી જાય છે. બાજપક્ષી જેમ તીતરને લઈ જાય છે, એમ આયુષ્યનો ક્ષય થતાં જીવન તૂટી જાય છે. ૭૪
तिहुअणजणं मरंतं, दट्ठूण नयंति जे न अप्पाणं । विरमंति न पावाओ, धी धी धीट्ठत्तणं ताणं ॥ ७५ ॥
ત્રણભુવનના લોકોને મૃત્યુ પામતાં જોઈને જેઓ આત્માને ધર્મમાર્ગમાં જોડતા નથી, પાપથી પાછા હઠતા નથી; તેઓની ટ્ટિાઈને ધિક્કાર છે, ધિક્કાર છે. ૭૫
मा मा जंपह बहुयं, जे बद्धा चिक्कणेहिं कम्मेहिं । सव्वेसिं तेसिं जायइ, हिओवएसो महादोसो ॥ ७६ ॥
જેઓ ચીંકણાં કર્મોથી બંધાયેલા છે, તેમને વધુ કહેવાનું રહેવા દો, કેમકે તેઓને બધો જ હિતોપદેશ મહાદોષનું કારણ બને છે. ૭૬
कुसि ममत्तं धणसयण - विहवपमुहेसु अणंतदुक्खेसु । सिढिलेसि आयरं पुण, अणंतसुक्खंमि मुक्खमि ॥ ७७ ॥
