________________
વૈરાગ્યશતક
અનેક પ્રકારનાં ભીષણ દુઃખો તે અનંતીવાર અનુભવ્યાં છે. તિર્યંચગતિમાં પણ અનેક પ્રકારની મહાભયંકર વેદનાઓ પામીને ત્યાં જન્મ-મરણના રહેંટમાં અનંતીવાર તું ભમ્યો છે. ૬૧-૬૨-૬૩
जावंति के वि दुक्खा, सारीरा माणसा व संसारे । . . पत्तो अणंतखुत्तो, जीवो संसारकंतारे ॥ ६४ ॥
હે જીવ ! સંસારમાં જે કોઈ શારીરિક કે માનસિક દુઃખો છે તે સઘળા દુઃખો ભવાટવીમાં ભમતાં તે અનંતીવાર પ્રાપ્ત કર્યા
છે. ૬૪
तण्हा अणंतखुत्तो, संसारे तारिसी तुमं आसी । . जं पसमेउं सव्वो-दहीणमुदयं न तीरिजा ॥ ६५ ॥
સંસારમાં અનંતીવાર એવી તરસ તને લાગી કે જે સર્વસમુદ્રનાં પાણીથી પણ ન છીપાય ! ૬૫
आसी अणंतखुत्तो, संसारे ते छुहा वि तारिसिया । जं पसमेउं सव्वो, पुग्गलकाओ न तीरिज्जा ॥ ६६ ॥
સંસારમાં અનંતીવાર ભૂખ પણ તને એવી લાગી કે દુનિયાભરના આહારનાં બધાં જ પુગલો મળવા છતાં એ શાંત થાય નહિ ! ૬૬
काऊणमणेगाई, जम्ममरणपरिअट्टणसयाई । दुक्खेण माणुसत्तं, जइ लहइ जहिच्छियं जीवो ॥ ६७ ॥
જન્મમરણનાં સેંકડો પર્યટનો કર્યા પછી મહામુસીબતે જીવ ઈચ્છિત મનુષ્યભવને પ્રાપ્ત કરે છે. ૬૭
तं तह दुल्लहलंभं, विजुलयाचंचलं च मणुअत्तं । धम्ममि जो विसीयइ सो काउरिसो न सप्पुरिसो ॥ ६८ ॥
