________________
૧૫૬
શતકસંદોહ વક્રગતિને ધારણ કરતી અને બહારથી કોમલતાને દર્શાવતી સાપણની માફક આ માયા નિરંતર જગતને ડસ્યા કરે છે. ૪૫
प्रणिधाय ततश्चेत-स्तन्निरोधविधित्सया । ऋजुतां जागुलीमेतां, शीतांशुमहसं स्मरेत् ॥ ४६ ॥
તેથી તેનો વિરોધ કરવાની - તેને રોકવાની ઇચ્છાથી ચિત્તને સ્થિર રાખીને, ચન્દ્રસમાન કાન્તિવાળી આ સરળતારૂપી જાંગુલી વિદ્યાનું સ્મરણ કરવું જોઈએ. ૪૬
लोभद्रुममवष्टभ्य, तृष्णावल्लिरुदित्वरी । आयासकुसुमस्फीता, दुःखैरेषा फलेग्रहिः ॥ ४७ ॥
પ્રયાસરૂપી-ખેદરૂપી પુષ્પોથી વૃદ્ધિ પામેલી અને દુઃખો વડે ફલદાયક બનેલી આ તૃષ્ણારૂપી વેલડી, લોભારૂપી વૃક્ષનો આશ્રય લઈને ઉપર વધતી જાય છે. ૪૭
आशाः कवलयन्नुच्चै-स्तमो मांसलयन्नयम् । ત્નોમ: પુનર્થહંસાનાં, પ્રાકૃષયનાય: ૪૮
દિશાઓને અતિશય ગ્રસિત કરતો અને અંધકારને પુષ્ટ કરતો આ લોભ, પુરુષાર્થરૂપી હંસો માટે, તેમને ભગાડી મૂકવા માટે વર્ષાઋતુના ઘનઘોર મેઘ જેવો છે. ૪૮
क्षमाभृदप्रियः साधु-वृत्तलक्ष्मीविनाकृतः । मर्यादामदयं लुम्पन्, लोभोऽम्बुधिरयं नवः ॥ ४९ ॥
આ લોભરૂપી સમુદ્ર, કોઈ નવી જાતનો સમુદ્ર છે. તે ક્ષમાધારીઓને (મુનિઓને) અપ્રિય છે - બીજે પક્ષે પર્વતોને અપ્રિય - છે, સુંદર આચારરૂપી લક્ષ્મી વિનાનો છે અને નિર્દયરીતે મર્યાદાનો
