________________
(૧૭) ૧૫ ગાળ્યા વિનાની છાશ બાબત. जइ अणगलियं तकं, पमायवसओ समायरइ सटो। मज्जसमं तं पाणं, गोयम ! भणियं न संदेहो ॥२५६ ॥
જો ન ગળેલી છાશ પ્રમાદના વશથી શ્રાવક વાપરે તે હે ગૌતમ! તે છાશનું પાન મદિરા સમાન કહ્યું છે, તેમાં સંદેહ નથી. ૨૫૬, (ઉપવાસના તિવિહાર પચ્ચખાણમાં અચિત્ત જળને બદલે વાપરવાનું જે કહે છે તેના સંબંધમાં આ વાત સમજાય છે. )
૧૬૬ અચિત્ત જળ વિચાર,
( ઉકાળેલા અચિત્ત જળને કાળ.) वासासु तिन्नि पहरा, तह चउरो हुँति सीयकालम्मि। पंच य गिम्हे काले, फासुअनीरस्स परिमाणं ॥२५७॥
પ્રાસુક (અચિત્ત) કરેલા જળના કાળનું પ્રમાણ વર્ષાઋતુમાં ત્રણ પહેરનું છે, તથા શીયાળામાં ચાર પહોરનું છે, અને ઉનાળામાં પાંચ પહેરનું કાળમાન છે. ૨૫૭ (એટલે કાળ વ્યતીત થઈ ગયા પછી તે પાછું સચિત્ત થઈ જાય છે.) ठाणाइ परिसुद्धं, होइ सचित्तं मुहुत्तमझमि । पच्छा तिमुहुत्त जलं, फासुय भणियं जिणिंदेहिं ॥२५८॥
ત્રિફળા, રાખ વિગેરે પ્રગથી અચિત્ત કરેલું જળ પ્રથમ એક અંતર્મુહૂર્ત સુધી સચિત્ત રહે છે, ત્યારપછી ત્રણ મુહૂર્ત સુધી તે જળ પ્રાસુક (અચિત્ત) રહે છે અને ત્યારપછી પાછું સચિત્ત થઈ જાય છે. એમ જિનૅકોએ કહ્યું છે. ૨૫૮
