________________
(૯) કાયોત્સર્ગના સેળ આગાર, સમકિતના છ આગાર, ચલપકનો એક આગાર અને અભિગ્રહના ચાર આગાર કહેલા છે. ર૩પ.
(આગાર સંબંધી અન્યાચાર્યકૃત ગાથા.) सोलसुस्सग्गे छ सम्मे, पुरिमनुस्स सगभिगइए पंच। परमठे पंच अब्भत्तढे, पण इअ आगारा चउचत्ता ॥२३६॥
કાયોત્સર્ગના સેળ આગાર, સમકિતના છ આગાર, પુરિમહુના સાત આગાર, અભિગ્રહના પાંચ આગાર(ચળપટને એક અને અભિગ્રહના ચાર મળીને પાંચ) પરમ અર્થ—અંતસમયે અણુસણ તેના પાંચ તથા ઉપવાસના પાંચ આગાર-આ સર્વમળીને ચમાનીશ આગાર કહેલા છે. (આ ગાથા અન્ય આચાર્યકુત જણાય છે, આ વિષયની એમની કરેલી બીજીગાથાઓ હેવી જોઈએ)ર૩૬,
૧૫. શ્રાવકની સવા વસે દયા. थूला सुहुमा जीवा, संकप्पारंभओ भवे दुविहा । सावराहनिरवराहा, सावेक्खा चेव निरवेक्खा ॥२३७॥
સ્થૂલ (રસ) અને સૂક્ષ્મ (સ્થાવર)એ બે પ્રકારના છે છે, તેને સર્વથા નહીં હણનારા સાધુને પરિપૂર્ણ વીશ વસા દયા હેય છે. શ્રાવક પૂલ એટલે બાદર(ત્રસ) જીવોને હણે નહીં અને આરંભ સમારંભ કરતાં સૂક્ષમ છની (સ્થાવરની બચી શકે તેટલી) જ્યણું કરે એટલે કે સૂક્ષ્મ (બાદર સ્થાવર) જીવોની સર્વથા અહિંસાગ્રહ પાળી શકે નહીં તેથી સાધુ કરતાં તેની દયા અધ થઈ તેથી દશ વસા દયા રહી. સ્થૂલ જીવોને પણ સંકલ્પથી એટલે હું એને મારૂં એવી બુદ્ધિથી મારે નહિ, પણ આરંભ સમારંભ કરતાં મરે તેની જયણા છે, તેથી પાંચ વસા દયા રહી, તેમાં પણ નિરપરાધીને ન મારે અને સાપરાધી માટે જયણું છે તેથી અઢી વસા દયા રહી, સાપરાધીને પણ નિરપેક્ષપણે ન હણે અને સાપેક્ષપણે જયણા છે તેથી સવા વસો દયા શ્રાવકને સંભવે છે. ર૩૭.
