________________
( ૫ ) मूयं३० च ढडुरं३१ चेव, चुडलीयं३२ च पच्छिमं । बत्तीसदोसपरिसुद्धं, किइकम्मं पउंजई ॥ २२५ ॥
અનાદરથી વટે ૧, સ્તબ્ધપણે વાંદે ર, ઉતાવળથી વદે ૩, વાંકણાના સ્પષ્ટ અક્ષર ન બેલે ૪, તીડની જેમ કુદી કુદીને વાંદે ૫, અંકુશની જેમ એ રાખીને વાંદે ૬, કાચબાની જેમ વાંદે ૭, મત્સ્યની જેમ એકને વાંદી શીધ્ર બીજાને વદ ૮, મનમાં ગુરૂની હીનતા ચિંતવતે વાદે ૯ ઢીંચણ ઉપર હાથ રાખીને વદ ૧૦, ભયથી વાદે ૧૧, મને ભજશે એમ ધારી વાદે ૧ર, ગુરૂને મિત્ર ધારી વાદે ૧૩, પિતાના ગૌરવની ઈચ્છાથી વાંદે ૧૪, (માત્ર ગુરૂબુદ્ધિથી નહીં પણ) ભણવા આદિને કારણે વાદે ૧૫, ચોરની જેમ છાને છાને વાદે ૧૬, પ્રત્યેનીક (શત્રુ) ધારીને વદે ૧૭, ક્રોધથી વાદે ૧૮, તર્જના કરતો વાંદે ૧૯, શઠતાએ કરીને વાદે ર૦, હાલના કરતો વાદે ર૧, અર્ધ વાદી વચ્ચે વિસ્થા કરે ૨૨, અંધારે દીઠા ન દીઠા વદે ૨૩, સિંગની જેમ એક તરફ વાદે (મસ્તકની એક બાજુ હાથ લગાડે) ૨૪, કર (વે) જાણીને વાંદે ૨૫, વાંદ્યા વિના છૂટાશે નહીં એમ ધારીને વદે ૨૬, એઘા ઉપર અને મસ્તકે હાથ લાગે નહીં એવી રીતે વાદે ૨૭, ઓછા અક્ષર બોલીને વાંદે ૨૮, ઉત્તરળિકા કરતે-વધારે બેલ વાદે ર૯, મુંગે મુંગો વદે ૩૦, અતિ મેટા શબ્દ વાંદે ૩૧ તથા અગ્ય રીતે વાદે ૩ર-એ છેલ્લે છેષ છે. આ બત્રીશ દેષને ત્યાગ કરી શુદ્ધપણે કૃતિકર્મ (વાદવાની ક્રિયા) કરવી જોઈએ. ૨૨૧-રરપ (આ દેશમાં કેટલાક ખાસ દ્વાદશાવર્તવંદનને લગતા છે તે જુદા સમજી લેવા.)
૧૪૫ વાંદણાના પચીશ આવશ્યક दोवणय अहाजायं, कीकम्मं तहय बारसावत्तं । चउ सिरि तिगुत्तं, दुप्पवेसं एगनिक्खमणं ॥ २२६ ॥
બે વાંદણામાં મળીને બે વાર નમવું ૨, યથાજાત એટલે માત્ર ચાળપહો ને રજોહરણ રાખીને વાંદવા ૩, બાર આવ જાળવવા
