________________
ગીતિ, આતમ સન્મુખ જેવા, છેડી પરમ તિ હિતકારી છે અધ દીપવત્ બહુપણ, આત્મ વિમુખે નહિત કરે છે.
અનુવાદ–ચક્ષુવાળાને દીવાની પેઠે થેડી પણ આત્મતિ હિતકારક છે અને આંધળાને સેંકડો દવા જેમ નકામા છે, તેમ પરમતિ ધણુ પણ હિતકારક નથી. - વિવણુર્થ–આત્મ સનમુખ થયેલાને પરમતિ ડી ૫ હુ હિતકારક થઈ ઉચગતિને માર્ગ દેખાડે છે. કારણકે ચક્ષુવાળાને-- ખતાને થડે પણ દીવો માર્ગ દેખાડે છે. પરંતુ આત્મ વિમુખ જનને ઘણિ પરમતિ પણ હિતકારક થતી નથી, કારણકે આંધળાને સૈ. કડે દીવાની તિપણ હિત કરી શકતી નથી,
વરતુતઃ સૂર્ય ઉદય અસ્ત થતો નથી. સૂર્ય તે પ્રકાશ કરી રહ્યું છે. તેનામાં રાત્રિદિવસ નથી. પણું પ્રકાશજ છે, તેમ પરમજ્યોતિને ઉદય અરત થતનથી. તે શાશ્વત પ્રકાશરૂપ છે, સિદ્ધ સમાન જ છે. તથાપિ જેમ ઘણું પ્રકાશથી માણસ અંજાઈ જાય અને કંઈ દેખે નહિ. લાલનને હવે એમ લાગે છે કે આ ભાજ પ્રત્યક્ષ છે. પરવસ્તુને જોવાને ઇકિયાદિની મદદ લેવી પડે છે, પણ આત્મા જ્ઞાન તે આજ આજ છતાં કે તેને કાં લે છે. અનુભવ દષ્ટિએ ચૈતન્યને ચે. તન્ય પ્રત્યક્ષ થાય છે. આ જિન મંદિરમાં જો કે આંખદ્વારા મૂર્તિ દેખાઈ આવે છે પરંતુ ચૈતન્યદ્વારા તે પૂર્ણાનંદમય એવા પરમાત્મ ચૈતન્યજ દેખાયા. પણ પ્રતિ માજી પણ કાંઈ આંખે દેખી નથી, ચિતનેજ દીઠી માટે ચૈતન્યને સર્વ પ્રત્યક્ષ છે એમ સિદ્ધ થાય છે, તથાપિ ધ્યાન રહિતને એટલું તે સ્પષ્ટ થવું જોઈએ કે, પ્રત્ય ક્ષ ચૈતન્ય છે પરદ્રવ્ય એ પરીક્ષારૂપ છે.
પ્રતિમાજીવડે પ્રભુ જેવાની યુકિત, પરમ જાતિ કેને પ્રગટ થાય છે. અને તે કેવીરીતે? समताऽमृतमग्नानां समाधिधूतपाप्मनां । रत्नत्रयमयं शुफ परंज्योतिः प्रकाशते ॥२॥
ગીતિ. સમાધિ જળથી જેના, પાપ ગયા સકળ ધોવાઈને; સમતા અમૃત મગ્ને, રત્નત્રય યુત્ત પામે તિને.
