________________
૭૩
चारित्रमनोरथमाला परमार्थचिन्तनं कृत्वा समतामृतेन प्लावितो मुनिः प्राणविनाशनाय तत्परं जीवं करुणाभरमन्थरया दृष्ट्या द्रष्टुं प्रभवति । तस्य परमार्थचिन्तनस्य मार्मिकं तात्त्विकं च स्वरूपमेवं-एषो जीवः शुद्धो बुद्धः स्वरूपेण स्फटिकवन्निर्मलो नैतादृक्प्राणप्रहाणप्रवृत्तिकरणशीलः परं तादृक्कर्मदोषेणैतादृशी प्रवृत्तिं कर्तुमुद्यतः, एतत्स्वरूपेण परमार्थचिन्तनेन क्रोधोद्गमो द्वेषोद्गमश्च न भवत्यनुत्तरा समता च પ્રભો !ારવII सम्प्रत्युच्चसाधनायाः शिखररूपं मनोरथं निदर्शयति
परिचियकप्पाकप्पो, कइया हं थेरकप्पनिम्माओ । जिणकप्पपडिमकप्पे, अवियप्पमणो पव्वज्जिस्सं? ॥२६॥ प्रेमप्रभा० 'परिचियकप्पाकप्पो' इत्यादि, 'परिचियकप्पाकप्पो' त्ति परिचितकल्प्याकल्प्यः, साधूनां किं कल्प्यं किं वाऽकल्प्यं तेन परिचितः,
પરમાર્થનું તાત્ત્વિક-માર્મિક સ્વરૂપ આ પ્રમાણે છેઃ આ જીવ શુદ્ધ છે. બુદ્ધ છે. સ્વરૂપથી (વાસ્તવિક દષ્ટિએ) સ્ફટિકરત્ન જેવો નિર્મલ છે. પ્રાણનો વિનાશ કરવાનો સ્વભાવ જીવનો નથી. પરંતુ તેવા પ્રકારના કર્મના દોષથી (કર્મના ઉદયથી) આવી પ્રવૃત્તિ કરવા તૈયાર થયો છે ! આમાં મારા કર્મનો પણ દોષ છે. તેથી જ આવા વિચારથી ક્રોધ કે દ્વેષ આવતો નથી. અલબત્ત, અનુત્તરકોટિની સમતા ઝળહળી ઊઠે છે !! ૨૫
વિરકલ્પનાં એક એક સોપાનો ચયાં પછી સાધનાના ઊંચા શિખર જેવા જિનકલ્પાદિના મનોરથનું નિદર્શન કરે છે. શ્લોકાર્થ :
કલ્ય અને અકથ્યના પરિચયવાળો, સ્થવિરકલ્પી હું વિકલ્પરહિત-નિશ્ચલ મનવાળો બની ક્યારે જિનકલ્પ, પ્રતિમાકલ્પનો સ્વીકાર કરીશ? ર૬ પ્રેમપ્રભાનો ભાવાનુવાદઃ
સાધુપણામાં કથ્ય શું અને અકથ્ય શું? તેના સચોટ જ્ઞાનવાળો હું વિરકલ્પ-ગચ્છમાં રહીને પ્રવૃત્તિ-નિવૃત્તિરૂપ વ્યવહાર ચારિત્રનો આરાધક
