Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વીર'= (૨) કર્મવિદારક, (૩) વિજેતા).
(૩૩
લાવતાં આંખમાં આંસુ આવી જવા સુધીની કરુણા (ર) બીજી રીતે “વીર' તે કર્મોનું વિદારણ ચિંતવવી સહેલી છે ? ના, પણ વીર પ્રભુજીએ એ કરવાથી “વીર હતાં. કરુણાનું વીર્ય પ્રગટ કર્યું ! તો એ કરુણા કરવાનું પ્રભુએ ચારિત્ર લઈને કર્મોનાં ભુક્કા વીર્ય-તાકાત કેટલી બધી જબરદસ્ત !
બોલાવવાનો ભેખ લીધો. પોતાને ખીલા ઠોકાવામાં સહાય કરવાનું
બાર પ્રકારના તપથી કર્મોના ભુક્કા બોલાવ્યા ! અનેરું વીર્ય
તો પ્રભુએ અનશન, ઊનોદરી, વૃત્તિસંક્ષેપ, વળી મહવીર પ્રભુએ આ અનેરું વીર્ય દાખવ્યું.- રસ-ત્યાગ, ભયંકર પરીસહ-ઉપસન સહવા સુધીના ગોવાળિયાને પ્રભુનાં બે કાનમાં ખીલા ઠોકવા હતાં, કાયકષ્ટ સહ્યા ! તેમજ ૧૨ વર્ષ સુધી સળંગ મૌન, પણ પ્રભુ કાંઈ ભીંતને અઢેલીને ધ્યાનમાં ઊભા ને લગભગ કાયોત્સર્ગ તથા તત્ત્વમાં માનસિક નહોતાં કે જેથી માથું એકબાજુ ટેકાયેલું રહે તો બીજી એકાગ્રતા;- આ વાણી કાયા અને મનની સંસીનતા બાજા કાનમાં ખીલા ઠોકતાં એ અંદર કાન ફાડીને ઘૂસી રાખી ! સ્વાધ્યાય અને ધર્મ-ધ્યાનથી સાધનાઓ એવી શકે, ત્યારે ત્યાં બીજો કોઈ ગોવાળિયો કે માણસ પણ ખેડી કે ભયંકર કર્મો પણ માત્ર ૧૨ાા વર્ષમાં નષ્ટ થઈ હતો નહિ કે જે જો બીજી બાજું માથું સજજડ પકડી ગયા ! કર્મોની વિશેષરૂપે ઇરણ કરી માટે પ્રભુ રાખે તો, આ બાજુ કાનમાં ખીલો ઠોકીને અંદર ઘુસાડી વિ+ઇર = વીર હતા. “રણ” એટલે પ્રેરણા, શકાય. આ સ્થિતિમાં ગોવાળિયો એકલે હાથે વાંસના જવાનો બળાત્કાર કર્યો પર કર્યો. કર્મોને કાયમ માટે ખીલા પર ઘા ઠોકી ઠોકી એને શી રીતે પ્રભુનાં કાનની ધકેલી દીધા. આ કરવામાં પ્રભુનો એક એક પ્રકારનો ઠેઠ અંદર ઘૂસાડી શકયો? કેમકે ખીલા પર ઘા ઠોકતાં તપ અદૂભુત અને વિશિષ્ટ કોટિનો હતો. અનશન જ માથું બીજી બાજું હલી જાય, પછી ખીલો અંદર તપમાં પ્રભુએ ૧૨ા વર્ષમાં ૧૧ વર્ષ જેટલા તો જાય શી રીતે?
ઉપવાસ કર્યા ! કહો, પ્રભુએ એને એનું ઇચ્છિત સાધવામાં વીર પ્રભુનો સંલીનતા તપ: સહાય કરી ! પ્રભુનું દીલ આવા ગોવાળિયા પર પણ “સંલીનતા' એટલે મન-વચન કાયાને ગોપવી વાત્સલ્યભરેલું હતું, એટલે ““આવ, મારાં ભઇલા ! રાખવા. એમાં (૧) વાકસંલીનતા એવી કે કેવળજ્ઞાન ન તારે ખીલો ઠોકવો છે ને ? લે, હું મારું માથું સજજડ થાય ત્યાં સુધી સજજડ વાસંલીનતા રાખી. એટલે કે બનાવી રાખું છું, ઠોક ખીલો” એમ એનાં પર મૌનઃ પછી ભલેને હજાર વર્ષ મૌન રાખવું પડે! (૨) ઉભરાતા પ્રેમથી એને એનાં ઈષ્ટની સિદ્ધિ માટે કાંઇ સંલીનતામાં પણ કેવળજ્ઞાન ન થાય ત્યાં સુધી પ્રભુએ પોતાનું માથું થાંભલાની જેમ સજજડ સ્થિર લગભગ કાયોત્સર્ગ-ધ્યાનમાં ખડખડા રહેવાનું! રાખ્યું, અને પેલાએ આસાનીથી બે કાનમાં ખીલા
પ્રભુએ ગુફામાં બેઠા ધ્યાન કેમ ન ધયું? ઠોકી ઠોકી કાન ફાડીને અંદર ઘુસાડી દીધા !
ખૂબી કેવી કે પ્રભુએ ગુફામાં રહી પદ્માસને બેઠા પ્રભુએ આ આપણી કલ્પના-બહારના સક્રિય બેઠા ધ્યાન ન ધર્યું ! કેમકે એમાં એકલો કાયાનો રાગ વાત્સલ્યનું અને ભયંકર દુઃખ સહવાનું મહાવીર્ય ને કાયાની સુખશીલતાના રાગદ્વેષ-મમતા-આસક્તિ દાખવ્યું ! આ જેવું તેવું વીર્ય છે ? પોતાનાં ઉપર પોષાય. પ્રભુને તો વીતરાગ થવું છે, એટલે આટલો દમનને એનો ભયંકર જુલ્મ વરસાવવામાં સહાયતા પણ દેહાભ્યાસ-દેહ મમતા શા માટે પોષે? તેથી ખડા કરવાનું વીર્ય બીજા કોની મજાલ હતી કે દાખવી શકે?
ખડા કાયોત્સર્ગમાં રહી કાયાની સંલીનતા કરી ધ્યાન અસ્તુ..... માટે મહાવીર્યથી વિરાજતા પ્રભુ આ એક
કર્યું ! આમાં (૩) મનની સંલીનતા પણ ઉચ્ચ કોટિની રીતે વીર હતા.
કરી ! મનને બીજા ત્રીજા કોઈ વિકલ્પમાં ન જવા દેતા
For Private and Personal Use Only
| SR No. | 020952 |
| Book Title | Yogdrushti Samucchay Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhuvanbhanusuri, Padmasenvijay |
| Publisher | Divyadarshan Trust |
| Publication Year | 1993 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 17 MB |