Navbharat Sarth Gujarati Shabdakosh

SR No.: 020496
Original Sutra Author: N/A
Author: Mafatlal A Bhavsar
Publisher: Navbharat Sahitya Mandir
Publication Year: 2007
Total Pages: 900
Language: Gujarati
Classification: Dictionary
File Size: 28 MB

Page 750

વારૂપતા
છ3 3
[વાચનમાલા(-ળા) વાકપટુતા સ્ત્રી, વાણી કૌશલ; બોલવાની ચતુરાઈ વાદાન ન. (સં.) કન્યા આપીશ” એમ કહેવું તે; સગાઈ વાફાચાર છું. (સં.) ભાષાના રૂઢ શબ્દોનાં બનેલા (૨) વચન
શબ્દપ્રયોગ; રૂઢિપ્રયોગ વિચન; કથન વાગેવતા સ્ત્રી. (સં.) વાણીની દેવી; સરસ્વતી વાક્ય ન. (સં.) પૂર્ણ અર્થ બતાવતો શબ્દસમૂહ (૨) વાગ્ધારા સ્ત્રી. (સં.) વાણીનો પ્રવાહ; અસ્મલિત વાણી વાક્યખંડ કું. (સં.) વાક્યનો અંશ કે ટુકડો
વાગબાણ ન. (સં.) બાણ જેવી તીક્ષ્ણ વાણી; મહેણું વાક્યદોષ છું. (સં.) વાક્યની રચનામાં રહેલી ખામી વાગ્મિતા સ્ત્રી. (સં.) આલંકારિક અને અસરકાર વાણીવાક્યપૂર્તિ સ્ત્રી. (સં.) અધૂરું વાક્ય પૂરું કરવું તે
કહેવાપણું : વાક્યરચના સ્ત્રી. (સં.) વાક્યની રચના; સિન્ટેક્સ વામી પું. (સં. વામિનું) સારો વક્તા વાક્યવિચાર છું. (સં.) વાક્યની રચનાનું વિવેચન વાગ્યજ્ઞ સ્ત્રી. (સં.) વાણીથી ચલાવેલો યજ્ઞ; વાણીનો વાક્યશુદ્ધિ સ્ત્રી. (સં.) વાક્યના આંતરિક સ્વરૂપની બીજાના ભલા માટે ઉપયોગ
ચિર્ચા સ્વાભાવિક કરવાની સ્થિતિ
વાગ્યુદ્ધ ન. (સં.) માત્ર શાબ્દિક યુદ્ધ (૨) ગરમાગરમ વાક્યર્થ છું. (સં.) વાક્યનો અર્થ
વાગ્યે ક્રિ.વિ. ( વાગવું' નું ભૂ.ક.) વાગતાં; વાગે ત્યારે વાક્યાંશ પું. (સં.) વાક્યખંડ; વાક્યનો ટુકડો વાગ્વિલાસ પં. (સં.) આનંદપૂર્વક પરસ્પર સંભાષણ (૨) વાખરો પં. (સં. ઉપસ્કર, પ્રા. વખાર, વિકખર) ઘરગતુ કંઈ તથ્ય કે તત્ત્વપ્રાપ્તિ વિનાની ખાલી ડાચાકૂટ
સરસામાન (પ્રાયઃ ઘર' સાથે આવે છે.); વખરી વાગ્યવહાર ૫. (સં.) વાણી દ્વારા થતો વ્યવહાર વાખોપું. (અ.વાકિઅહ) વખોભૂખમરાનું સંકટ(૨) મરકી વાઘ છું. (સં. વ્યાધ, પ્રા. વધૂ) એક હિંસક પ્રાણી વાગ સ્ત્રી. (સં.) વાક; વાણી
વાધ ન. બકરાં-ઘેટાંનું ટોળું વાગ સ્ત્રી. (સં. વલ્ગા, પ્રા. વગ્યા) લગામ: ચોકડું વાઘણ સ્ત્રી. વાઘની માદા એિક પોલાદી હથિયાર વાગડ કું. (સ. “વગડો') ગુજરાતની પશ્ચિમોત્તર કચ્છ અને વાઘનખ પુ. વાઘના નખનું બાળકનું ઘરેણું (૨) નહોરવાળું
ગુજરાત વચ્ચેનો એક રેતાળ પ્રદેશ (૨) કપાસની એક વાઘબારશ(-સ) સ્ત્રી. આસો વદિ બારશની તિથિ જાત
વાઘરી છું. જાળ વગેરે બિછાવી પક્ષીઓ વગેરેનો શિકાર વાગડિયું વિ. વાગડ પ્રદેશનું (૨) ન. સ્ત્રીઓનું એક વસ કરનાર (૨) શિકારી; આખેટક (ચામડું; વ્યાઘચર્મ વાગડી વિ. વાગડ દેશને લગતું [વલખાં; ફાંફાં વાઘાંબર ન. (સં.) વર કે આસન માટે તૈયાર કરેલું વાઘનું વાગલાં ન.બ.વ. (સં. વલ્ગ, પ્રા. વગ + લું) વાંગલાં; વાઘાંબરી વિ. વ્યાઘચર્મ ધારણ કરેલું હોય તેવું વાંગલું ન. (સં. વલ્યુલિ) વાગોલ; વાગોળ
વાધિયો છું. (સં. વલ્યા; પ્રા. વા ઉપરથી) ઘોડાની વાગવું અ.કિ. (સં. વાઘતે, પ્ર. વચ્ચઈ, વજઈ) અવાજ લગામના બે છેડામાંનો દરેક પ્રકારનો દો
નીકળવો (વાઘનો) (૨) ઈજા થવી, જખમવું (૩) વાળી સ્ત્રી. પાટિયાની ધારમાં ખાંચો પાડવાનો એક
(અમુક કલાકનો) સમય થવો વિડવાગોળ વાઘેલો છું. રજપૂતની એક જાત વાગળું ન. (સં. વલ્યુલિ, વાશુદ, પ્રા. વગુલિ) વાગતું; વાઘો છું. (સં. વાસ + યુગ્મ) ડગલો; પોશાક (૨) ગાંસડી વાગાડંબર છું. (સં.) શબ્દોનો આડંબર (૨) નકામો પ્રલાપ વાચિક અભિનય પું. (સં.) વાણી દ્વારા હાવભાવ પ્રગટ વાગીશ પું. વક્રપતિ; વાણીનો સ્વામી (૨) બૃહસ્પતિ કરવાં કે થવા તે
સિાહિત્ય વાગીશ્વરી સ્ત્રી. (સં.) સરસ્વતી શારદા
વાડમય ન. (સં.) વાણીથી પૂર્ણ, વાણીમય (૨) ન. વાગેશ્રી પું. (સં.) એક રાગ-માલકોશની રાગિણી વાડમયી વિ. સાહિત્યિક વાગોલ સ્ત્રી, ન. (સં. વલ્યુલિ, વાલ્ગદ, પ્રા. વગુલિ) વાડમયી સ્ત્રી. સરસ્વતી દેવી વાગતું; વાગવું; વડવાગોળ
વાચ સ્ત્રી. (સં.) વાણી; બોલી (૨) બોલવાની શક્તિ વાગોળ . ઢોરનું વાગોળવું તે; ઓગાળ [વડવાગોળ વાચક વિ. (સં.) બોલતું (૨) (સમાસને છેડે)દર્શક; બોધક વાગોળ સ્ત્રી, ન. (સં. વલ્યુલિ, વાલ્ગદ, પ્રા. વગુલિ) (૩) પુ. વાંચનાર (૪) (અર્થ દર્શાવનાર) શબ્દ વાગોળવું સક્રિ. (સં. વ્યાગોલયતિ, પ્રા. વગોલઈ) વાચક(વર્ગ) પું. (સં.) (oછંદ)ન. (સં.) વાંચનારાઓનો
ખાધેલું મોંમાં આવી ફરી ચાવવું (ઢોર) (૨) ધીમેધીમે વર્ગ; વાંચનનું શોખ ધરાવતો સમૂહ ચાવી ખાતાં વાર લગાડવી
જાળ વાચ-કાછ ન.બ.વ. (લા.) વાણી અને બ્રહ્મચર્ય વાસ્નાલ (સં.) (-ળ) સ્ત્રી, ફસાવી દે તેવી વાણી; શબ્દ- વાચન ન. (સં.) વાંચવું તે (૨) વાંચવાની ઢબ (૩) વાદંડ પું. (સં.) મોટેથી ધમકાવવું છે કે એ રૂપી દંડ ધારાસભામાં ચર્ચા માટે બિલ આવવું તે; “રીડિંગ’
(૨) વાયુદ્ધ ગિયું છે તેવી કન્યા વાચનમાલા (સં.) (-ળા) સ્ત્રી. બાળકો વાંચીને અભ્યાસ વાગ્દત્તા વિ. (સં.) જેના સગપણ વિશે વચન અપાઈ કરી શકે તેવા પાઠોવાળું પાઠ્યપુસ્તક