________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsur Gyarmandie
आचा०
सूत्रम्
॥३०९॥
॥३०९॥
हे शरीर! तुं बीजो विचार कर्या विना दुःखने सहन कर कारणके हाल तने स्ववशता मळी छे. ते दुर्लभ छे. पण जो तुं हायपीट करीश तो परभवमा घणां दुःख भोगवां पडशे. त्यां परवशता छे. तने त्यां विशेष लाभ नथी.
एथी ज्यां सुधी कान विगेरेनी शक्ति न हणाय अने तारा सगा तने बुट्टो थतां न निंदे अने दया लावीने तारुं पोषण करवानो वखत न आवे तथा क्षयरोगी थतां घरमांथी न काढे त्यां सुधी तुं तारो आत्मार्थ (परलोकनु हित) साधी ले ते बतावे छे.
अणभिकंतं च खलु वयं संपेहाए (सू. ६९) (मूळ मूत्रमा “च" विशेष पणा पाटे छे. खलु शब्दनो अर्थ पुनः-थाय छे.) आ प्रमाणे पोतानी उमर जती जोइने संसारी जीव घेलो बने छे. एवं पूर्वे कहेलं छे. माटे ते पश्चाताप न करवो पडे तेथी जुबानअवस्थामां बुद्धिथी विचारीने आत्महित करे.
प्रश्न-शुं जुवानीमांज आत्महित करवू.? के बीजी वखतमां पण करवू ! उत्तर-बीजाए पण आत्महित ज्यारे समज्यो होय त्यारे करी लेवु. अर्थात् बोध मले त्यारे धर्म साधी लेवो ते बतावे के.
खणं जाणाहि पंडिए (सू. ७०) क्षण-ते धर्म करवानो समय छे. ते आर्यक्षेत्र उत्तम कुळ विगेरे छे. अने निंदायोग्य, पोषण करवा योग्य, तथा तजावाना दोपथी दुष्ट छे. तेवा जरा (बुट्टापो) बाळकपणुं अथवा रोग छे. ते न होय त्यारे गुरु कहे छे. हे पंडित हे आत्मन्न! तुं बोध पाम अने आत्महित कर अथवा खेद पामता शिष्यने गुरु कहे छे. हे शिष्य! ज्यांसुधी तारी जुवानी बीती नथी अथवा निंदापात्र थयो नथी
REPRESARIES
CIRCURI
For Private and Personal Use Only
