Page Text
________________
રવી
૨૭૪
અંધકાસુર અને માતૃકો એ માત્ર જ્ઞાનના અંધકાર આખરે ન ખમી શકવાથી એમને તપ કરતાં - અજ્ઞાન અને દેવી – આત્મવિદ્યા એ બન્નેની વચ્ચે મૂકીને પોતે ઘેર નાસી આવી. છેવટે બિચારા થતા યુદ્ધનું રૂપક માત્ર જ છે. આત્મવિદ્યા-જ્ઞાન એ ઋષિએ જ્યારે વચન આપ્યું કે તપ, ધ્યાન કે શિવ રૂપે અવિદ્યા જોડે લઢે છે અને પરિણામે જય એવું ધર્માચરણ પિતે નહિ કરે, ત્યારે જ એનાથી પ્રાપ્ત કરે છે. અવિદ્યા થોડા કાળ સુધી જુદે જુદે રૂપે ઘરમાં સુખે રહેવાયું. એવામાં માર્કડેય ત્યાં પધાર્યા વિદ્યા જોડે ટક્કર લે છે એ અંધકાસુરનાં રક્તબિંદુમાંથી તેમને ઋષિએ પિતાના વીતકની વાત કહી અને ઉદ્દભવતા નવા અંધકાસુરથી બતાવ્યું છે. અષ્ટ કાંઈ ઉપાય બતાવવાની પ્રાર્થના કરી. એમણે સલાહ દુર્વિકારોને સંયમથી વિદ્યાના તાબેદાર બનાવ્યા આપી કે જયાં જયાં અશુભ બોલાતું હોય અને સિવાય અને અંકુશમાં રાખ્યા સિવાય અંધકાર- અશુભ થતું હોય, ત્યાં ત્યાં એણે સ્ત્રી સહવર્તમાન અવિદ્યાને નાશ થતા જ નથી એ સમજવાનું છે. જવું: જ્યાં પતિપત્નીમાં કલહ હોય ત્યાં જયેષ્ટાને
સુપ્રભેદાગમમાં વળી નિરિતને નાશ કરવા સારુ લઈ જવી. જયાં બૌદ્ધિક અને એવી વેદીવિહીન બ્રહ્માએ આ માતૃકાઓ ઉત્પન્ન કરી હતી એમ ક્રિયાઓ થતી હોય ત્યાં એને લઈ જવી. જ્યાં
છોકરાંને ટાળીને મોજમઝા થતી હોય ત્યાં એને ચેષ્ટાદેવની પૂજા ઘણું જૂના કાળથી ચાલી લઈ જવી. આવી આવી કેટલીક શિખામણ આપીને આવતી હોય એમ જણાય છે. બૌધાયનગૃહ્યસૂત્રમાં માર્કડેય સિધાવ્યા. પછી દુઃસહે પિતાની સ્ત્રીને એ પૂજા સંબંધી એક પ્રકરણ છે. ચેષ્ટાદેવીની કહ્યું કે, આપણે બને કશી પીડા વગર વસી શકીએ ધ્વજામાં કાગડાનું ચિહ્ન હોય છે. એનું આયુધ એવા સ્થળની શોધ કરવાને હું રસાતળ લોકમાં સાવરણ અને વાહન ગર્દભનું છે, એ કહી ગયા જાઉં છું. દરમ્યાન પિતાના આશ્રમ પાસે આવેલા છીએ. સમુદ્ર મંથન કરતી વખતે લક્ષ્મી નીકળ્યા એક તળાવની અધવચ આવેલા એક સ્થાનમાં પહેલાં એ નીકળી હતી. એની સાથે લગ્ન કરવાને રહેવાની તેને આજ્ઞા કરી. ઋષિ પાછા આવે ત્યાં કઈ તત્પર નહેતું. પણ કપિલ ઋષિ એને લઈ ગયા, સુધી પોતાનો નિર્વાહ શી રીતે કરે એ પૂછતાં માટે એ કપિલપત્ની કહેવાય છે. દક્ષિણ હિંદુસ્થાન- ઋષિએ કહ્યું કે સ્ત્રીઓ તમને બલિદાન આપશે, ની આ દેવી આપણી તરફ શીતળાદેવી કહેવાય છે. તેમાંથી તમારે નિર્વાહ સારી રીતે થશે. વળી એમ
લિંગપુરાણમાં જયેષ્ટાદેવીની હકીકત રસિક અને પણ કહ્યું કે જે સ્ત્રી તમને બલિદાન આપે તેને જુદી જ તરેહની આપી છે. તેમાં લખ્યું છે કે ઘેર તમારે જવું નહિ. આમ કહીને ઋષિએ રસાતળમાં જ્યારે દેવ અને દાનવો અમૃતને માટે ક્ષીરસાગરનું જવા તળાવમાં ડૂબકી મારી, તે ફરીથી દેખાયા જ મથન કરતા હતા ત્યારે તેમાંથી પ્રથમ કાલકૂટ વિષ નહિ! ત્યારથી પતિથી તજાયેલી બિચારી આ દેવી નીકળ્યું. ત્યાર પછી ચેષ્ટાદેવી નીકળી. એક વન, ઉપવન, ગામ, પર્વત અને મેદાનમાં આમતેમ બ્રાહ્મણ ઋષિ એની જોડે લગ્ન કરીને એને પિતાને ભટકથા કરે છે. એક વખત ભટકતાં ભટક્તાં એને ઘેર લઈ જતો હતો. ઋષિનું નામ દસહ હતું. વિગ મળી ગયા. એમની આગળ પોતાન ઘેર જતાં જતાં રસ્તામાં ઋષિને પિતાની સ્ત્રીમાં રડી અને જીવ બહેલાવવા સારું કાંઈ કામ માગ્યું. એક અજાયબ ટેવ જણાઈ. જ્યાં જ્યાં વિષણ, વિષ્ણુએ જ્યાં આગળ શિવ અને બીજા દેવોની શિવ અગર બીજ દેવનાં ગુણકીર્તન સંભળાતાં, તદ્દન અવજ્ઞા કરીને પોતે – વિષણુ – એકલાની ત્યાં ત્યાં આ સ્ત્રી પિતાના કાન બંધ કરતી. એક ભક્તિ થતી હોય ત્યાં પણ એને જવાની છૂટ આપી. વખત ઋષિ એને લઈને વનમાં તપ કરવા ગયા ત્યાંથી જઈને પોતે જયેષ્ટા (અલકિમી) સાથે મળીને ત્યાં એનાથી ઋષિને તપ કરતા જોઈ શકાયા નહિ. વાત કરી તેથી કાંઈ અમંગળ ન થાય તે સારુ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 016088 |
| Book Title | Pauranik Kathakosha Part 1 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dahyabhai P Derasari |
| Publisher | Granthlok Ahmedabad |
| Publication Year | 1988 |
| Total Pages | 362 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Dictionary & Dictionary |
| File Size | 22 MB |