________________
प्रसंग चवथा : ५७ काच्यां नग्नाटकोऽहं मलमलिनतनुलांबुशे पांडुपिंडः । पुंड्रोंड़े शाकभिक्षुर्दशपुरनगरे मिष्टभोजी परिव्राट् । वाराणस्यामभूवं शशिकर धवल: पांडुरागस्तपस्वी । राजन् यस्यास्ति शक्तिः स वदतु पुरतो जैननिग्रंथवादी ॥११७|| पूर्वं पाटलिपुत्रमध्यनगरे भेरी मया ताडिता । पश्चान्मालवसिंधुटक्कविषये कांचीपुरे वैडुषे । प्राप्तोहं करहाटकं बहुभटैविद्योत्कटैः संकटं । वादार्थी विचराम्यहं नरपते शार्दूलविक्रीडितं ॥११८॥ तत्काव्य वदता यतीश्वर । नृपादिक जे भव्य नर । शिवमत सांडोनि सत्वर । केले अंगिकार जिनधर्म ॥११९॥ स्याद्वादमते करोनि मुनि । समस्त प्रवादि जिंकुनि । कुलघोषवेश टाकुनि । धरिलि तत्क्षणि नग्नमुद्रा ॥१२०॥ मग तो शिवकोटि भूपति । जानोनि भव्यात्मा शुद्ध सम्यक्ति । जानोनिया संसारवृत्ति । वैराग्य चित्ति थोर पावला ॥१२१॥ शीघ्र राज्यभार सांडून । शुद्ध जैन दीक्षा घेऊन । नित्य करिति ज्ञानाध्ययन । करिति साधन त्रिकालयोग ।।१२२॥ श्रीसमंतभद्र मुनिश्वर । भावि होनार तीर्थंकर । ज्ञानदर्शन उद्योत थोर । केला सार जगामाजि ।।१२३॥ तत्कथा पुण्यपावनि । नित्य व्याख्यान करिति ज्ञानी। ते संसारसौख्य भोगुनि । अचल स्थानि जाति नुक्रमे ॥१२४॥
इति कथाकोशे श्रीसमंतभद्रदर्शनशानोतन कथा प्रसंग चवथा। इति कथाकोशे रत्नकीर्तिविरचितं स्वहस्तेन लिखित्वा शुभं भवतु॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
