________________
प्रसंग त्रेचाळीसावा : ५७९
एक गळा हाती धरोनी । सर्व लाविले पिटाळुनी । चाणक्य समजला मनी । वंशाची हानि हाचि दुष्ट ॥२१५॥ मग मंत्रीसी तो विचारी । एकांत सांगा परोपरी । दोघे समजले अंतरी । राजा बाहेरी घालावा ॥२१६।। अथवा करावा निःपात । मग राज्य करी तू स्वस्थ । पुत्रा मानले तेचि सत्य । रक्षावे वंशात आपुल्या ।।२१७।। प्रधाने आणोनी प्रचक्र । राज्यभार घेती समग्र । प्राण हिरावोनि सत्वर । राजी कुमर बैसविला ।।२१८।। अहो मंत्री कोपे करोन । राज्यहानी प्राणहनन । जैसी स्त्री कोपे राक्षसीन । पतिहानन ढाल गळि ॥२१९।। राजा चाणक्य राज्य करीत । पूर्व पुण्य संतत संपत । तिघे मंत्री दुष्ट मिथ्यात । पश्चात्तापात दूर केले ॥२२०।। वैराग्य जाले त्या उत्पन्न । धिक धिक् संसारभान । पिता मित्र ते बंधुजन । मिथ्यात संपूर्ण धिक् हे ॥२२१॥ चितोनी द्वादशानुप्रेक्षा । महीधरमुनी तळीवृक्षा। नमोस्तु शुद्ध त्रिकरणदक्षा । धर्मपरीक्षा श्रुत सर्व ।।२२२।। विधियुक्त दीक्षा यथास्थित । भव्यजनमुनी पंचशत । ग्यारा अंग पूर्व समस्त । गुरूआज्ञेत विहारती ।।२२३।। संबोधोनी भव्यजीवासी । तीर्थवंदना त्या सर्वासी । दक्षिणदेश क्रौंचपुरासी । पश्चिमभागासी तिष्ठले ।।२२४।। नंदरायाचा तो प्रधान । पापिष्ठ कुधी परायण । राजा मरोन क्रोध ध्यान । जाले उत्पन्न क्रौंचपुरी ॥२२५॥ तत् ग्रामी सुमित्र राजा । धर्म साधितो आत्मकाजा। गोठना येवोन मुनीराजा । पादपूजास्तु विधियुक्त ॥२२६।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
