________________
२४ : आराधना कथाकोष
निर्दयी नर जे असति । कैचि कारुण्य त्याहा प्रति । न कराचे ते करिती । न विचारिनति पाप पुण्य ॥ १०५ ॥ उक्तं च । किं न कुर्वंति भो लोके । पापं ये पापपंडिता: जैनधर्म विनिर्मुक्ता, मिथ्यात्व - विषदूषिताः ॥ १०६॥ तदा अकलंक स्वस्थ पाहुन । निघता झाला तेथुन । देशांतर केले गमन । असे ध्यान जिन पदि ॥ १०७ ॥ उलंघिति ग्राम नगर । स्व-ज्ञान प्रकाशिति थोर । शिष्य मिळविले प्रचुर । पुण्य अपार करोनिया ॥ १०८ ॥ शिष्य सहित चालता मार्गि । महामान्य पावे जगि । कलिंग देश पावला वेगि । मग आले ज्या जागी ते सांगतो ॥१०९॥ त्याचि देशा माझारि । असे रत्नसंचयपुरि ।
I
सोभे जैसि देवेन्द्र नगरि । हेमरत्न भांडारी पूर्ण भरिले ॥ ११०॥ त्या नगरावाहिर आम्रवनि । शिष्यवर्ग सहित येऊनि । मार्गखेद विश्रांतालागुनि । योग्य स्थानि उतरिला ॥ १११ ॥ तदा त्या नगरि वर्तले काय । ते सभाजन आइकावे । जे हे महत्पुण्य होय । तेचि कार्य करावे त्वरा ॥ ११२ ॥ तेथे हिम शीतल भूपति । निष्कंटक राज्य करिति । स्व प्रजा पुत्रवत्पालिति । भांडार भरति सुश्रुताचे ॥११३॥ मदन सुंदरि तयाचि रानि । असे स्वरूप गुणाचि खानि । सोभत असे जैसि इंद्रानि । श्री जिनचरणि लुब्ध असे ||११४ || सदा जैन धर्म आचरि । प्रीति असे दान पूजावरि ।
व्रत नेमासि सदैव करि । संचय करि पुण्याचा ॥ ११५ ॥
एकदा जिनेश्वर भुवन । तिन्हे करविले नूतन । नित्य होति न्हवन पूजन । चाले प्रभावन जिनमार्गि ॥ ११६ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
