________________
२२२ । आराधना कथाकोष अहो जिनधर्म असे थोर । महिमा वर्णावि कोठवर । आकाशमार्गे येवोनि मुनिश्वर । थोर उपकार करोनी गेले ॥८१॥ नपोक्ति ऐकोनि एक जण । वदता झाला नृपाकारण । स्वामी आकाशी गमन । मानवाकारण असे काय ।।८२।। नृप वदे रे सभानायक । जे महामुनि स्वर्मोक्षदायक । तपफले चारणवृद्धि सात्विक । मुनींद्र अनेक गच्छति ॥८३॥ जरी संशय असे मनि । तरी पुसावे मंत्रिलागुनि । त्यान्हे आनि आम्हि मिळोनि । चारणमुनि प्रत्यक्ष पाहिले ॥८४|| तदा प्रधानाकारण । कोन्ही एक पुसे कर जोडून । तुम्हि थोर असा पुण्यवान । चारणमुनीन दर्शन दीधले ।।८५।। ऐसे ऐकोनि तदुत्तर । प्रधान वदे सत्वर । आकासि चालति मुनीश्वर । कधि आजवर म्या न पाहिल ।।८६॥ ऐसी वदता असत्यवाणी । तत्क्षणि फुटिले नेत्र दोन्हि । असत्योक्ति पापे करोनि । धनकीति हानि होतसे ॥८७॥ ऐसे पाहोनि भूपति । वदता झाला मंत्रिप्रति । जिनधर्मागि करोनि दुर्मति । तव चित्ति का उद्भवली ॥८८।। भूपोक्ति ऐकोनि प्रधान । पश्चात्ताप करिति जान ।। कंठमुक्त करिति रुदन । म्हने मी अज्ञान महामूर्ख ।।८९॥ चिंतामणि' कल्पवृक्ष । प्राप्त झाले द्याव्या दान दक्ष । ते म्या गमाविले असाक्ष । भरले प्रत्यक्ष सभांतरि ॥९०॥ तदा नृप वदे प्रधानासि । अद्यापि जरि सत्य वदसि । तरि सद्य नयनि पश्यसि । त्रैलोक्यासि पुण्यबले ॥९१॥
१. रत्न.
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org
