________________
१६८ : आराधना कथाकोष
विष्णुकुमार वदे पित्यासि । दुक्खामाजि टाकोनि आम्हासी । महत्सौख्य भोगायासि । त्वया मानसि विचारिले ॥१०२॥ त्वया संसार पाहोनिया वाइट । धरिलि मोक्षनगराचि वाट । मम मस्तकि देवोनि लोष्ट । भोगाया कष्ट लाविसि ।।१०३॥ जे त्या त्वा कार्य विचारिले असे । तेचि मम अंतरि वसे । त्वत्पुढे जावोनि भर्वसे । गुरुपदि सरसे व्रत आचरू ॥१०४।। पुनाचे ऐकोनि वचन । दृढ पाहोनि तयाचे मन । सर्व सज्जन क्षमापुन । निघाले तेथुन महोत्सवेसि ॥१०५।। त्वरे जावोनिया वनि । श्रुतसागर चंद्राख्य मुनि । तत्पंकज वंदुनि । दिक्षा तत्क्षणि घेतली ।।१०६॥ मग उग्रोग्र करिति तप । ध्यानाध्ययनादि निष्पाप । इंद्रियासि करिति संताप । मदनाचा व्याप उडविति ॥१०७।। विष्णुकुमार मुनिश्वर । करि तप घोरानुघोर । तपफले करोनि सार । उद्भवलि सत्वर विक्रिद्धि ॥१०८।। तदा तो पद्मभूपति । स्वकिय राज्य चालविति । वैरीगण न मानिति । नूतन स्थिति जानोनिया ।।१०९।। फिरत फिरत चौघे ब्राह्मण । हस्तनागपुरालागि येउन । राहिले महदाडंबरे करोन । स्वबुद्धिकरोन आगळे ॥११०।। कवने एके दिवसि । चव विचारोनि मानसि । सुनक्षत्र वेला घटिकेसि । जावोनि रायासि भेटले ॥१११॥ महत्प्रतापी पाहोनि नर । आदरे करोनि नृपवर । योग्यस्थानि स्थापिले सत्वर । वचनोत्कट संतोसविले ॥११२॥
८. गोटा.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
