________________
જીવન-પરિચય આપવામાં આવી હમી. આ વિદ્વાનોમાં વિશ્વ વિદ્યાલયના ઉપકુલપતિઓ, સંસ્કૃત-હિંદિ વિભાગના અધ્યક્ષો, જાણીતા સાહિત્યકારો-સમીક્ષકે, તેમજ જુદા જુદા પ્રાંતમાં સાહિત્યની સેવા કરનારાઓની પ્રચુરતા હતી. આ અવસરે સંસ્કૃત ભાષામાં રચાયેલું ભવ્ય સન્માનપત્ર, શાલ, સરસ્વતીની પ્રતિમા, શ્રી શંખેશ્વર પાર્શ્વનાથની કલામય કૃતિ તથા બીજી વસ્તુઓ પણ ભેટમાં અપાઈ હતી. શ્રી અમૃતલાલ યાજ્ઞિક, શ્રી મનસુખલાલ ઝવેરી, શ્રી ગુલાબદાસ બ્રોકર તથા શ્રી જતીન્દ્ર હ. દવે વગેરે સુપ્રસિદ્ધ સાક્ષરોએ તેમની સાહિત્યસેવાને બિરદાવી હતી અને તેમનું તંદુરસ્તીભર્યું દીર્ધાયુષ્ય ઈચ્છયું હતું. - હૈદરાબાદ, (સિંધ), બારસી, વડોદરા, અમદાવાદ આદિ બીજા અનેક સ્થળોએ તેમના માનમાં સન્માન સમારંભે જાયેલા છે.
તેમના વિશાલ વાચન તથા શાનાં ઊંડા જ્ઞાનને લીધે ઘણા લે કે તેમને પંડિતજી તરીકે ઓળખે છે. ઘણું આચાર્યો અને સાધુ-સાધ્વીઓ પણ તેમને આ પ્રકારનું સાધન કરે છે.
આ રીતે શ્રી ધીરજલાલભાઈ આપણા સમાજના શતાવધાની સાહિત્યવારિધિ ગણિતદિનમણિ વિદ્યાભૂષણ અધ્યાત્મવિશારદ સરસ્વતી-વરદ-પુત્ર મંઘમનીષી પંડિતજી છે. અને તેઓ પિતાના જ્ઞાન તથા અનુભવને લાભ સમાજને અનેક રીતે આપી રહેલ છે. ૨૩–વ્યક્તિત્વ - સફેદ ધોતિયું, ખાદીનું પહેરણ અને ખાદીની ગાંધી ટોપી એ તેમને વર્ષોને પહેરવેશ છે. તેમની મુખમુદ્રામાં એક જાતનું ચિતન્ય અને તરવરાટ નજરે પડે છે. તેમની વાતચીતમાં તથા તેમના વિચારમાં હંમેશાં નવીનતા અને વિશેષતાનાં દર્શન થાય છે. તેમની દલીલ તર્કશુદ્ધ હોય છે, તેમજ વિદ્યાવ્યાસંગ અને તલસ્પર્શી અભ્યાસના રંગે રંગાયેલી હોય છે. તેમનું મગજ સદા કઈને કઈ ઉપકારી સંસ્કારી
જનાઓ ઘડતું જ હોય છે. તેઓ લખવા બેસે છે, અગર કંઈ કામ હાથ પર લે છે, ત્યારે ખાવા-પીવાની દરકાર કરતા નથી. દિવસોના દિવસો સુધી તેમણે રોજના અઢાર કલાક લેખે કામ કરેલું છે અને હજીયે કામ કર્યું જાય છે. તેઓ ઘણા ભાગે બ્રાહા મુહૂર્તમાં ચાર વાગે ઉઠી લખવા બેસી જતા અને પ્રાતઃકર્મથી પરવારી કલાકે સુધી એક આસને બેસીને લખ્યા કરતા. હવે બ્રાહ્મ મુહૂર્તમાં ઉઠી જપ-દયાનમાં પ્રવૃત્ત થાય છે અને પૂજા-પાઠ કર્યા પછી સમયાનુસાર લેખન આદિ પ્રવૃત્તિ કરે છે. તેમની ચિંતનધારા સતત પ્રવાહમાન રહે છે. તેઓ લખતા જાય છે અને સાથે કામ કરનારાઓને ઉચિત નિર્દેશન આપતા જાય છે.
