________________
- જીવન-દર્શન સુધી કહ્યું છે કે સુખ એ પ્રભુએ અજ્ઞાનીઓને આપેલી બક્ષિસ છે, જ્યારે દુખ એ જ્ઞાનીઓને વારસે છે. શ્રી ધીરજલાલભાઈનું સમગ્ર જીવન આ કથનને પૂરવાર કરે છે. તેમની સાધના અને તપ અજોડ છે, પણ આપણા જીવનની મોટામાં મોટી કરુણતા એ છે કે આપણે માનની સિદ્ધિ જોઈ શકીએ છીએ, પણ એ સિદ્ધિ પાછળની સાધના અને તપને આપણને ખ્યાલ આવી શકતા નથી. - શ્રી ધીરજલાલભાઈની સિદ્ધિમાં તેમના સ્વ. માતુશ્રીને જેટલો હિસ્સો છે, એટલે જ હિસ્સે તેમની પત્ની શ્રી. ચંપાબહેનને છે. શ્રી ચંપાબહેન તપસ્વી છે, સહિષ્ણુ છે અને પતિની સિદ્ધિના પાયામાં તેમને મહત્વનો ફાળો છે. પત્ની જ્યાં સુધી પતિને પૂરેપૂરી રીતે સાનુકૂળ નથી બની જતી, ત્યાં સુધી પતિ ભાગ્યે જ કઈ મેટું કાર્ય કરી શકો હેય છે. શ્રી ચંપાબહેનને જોઈએ છીએ કે તરત જ પંડિત વાચસ્પતિ મિશ્રના પત્ની “ભામતી” યાદ આવે છે. યૌવનકાળમાં અમદાવાદ હતા, ત્યારે ધીરજલાલભાઈ ઘરમાંથી પૈસા લઈ શાક લેવા તે જાય, પણ શાક લાવવાને બદલે તે પૈસા માસિક પિસ્ટ કરવાના પિટલ સ્ટાપ માટે વાપરી આવતા અને શ્રી. ચંપાબહેન શાકની રાહ જોઈ ઘેર બેસી જ રહેતા. આ પણ એક પ્રકારનું તપ જ છે ને ! શ્રી. ચંપાબહેને. આવું તો ઘણું સહન કર્યું છે, પણ તેમની સહનશીલતા, સેવાપરાયણતા અને સમર્પણભાવનાના કારણે જ વર્તમાનકાળે આપણે શ્રી ધીરજલાલભાઈની આવી અપૂર્વ સિદ્ધિ જોઈ શકીએ છીએ.
સિત્તેર વર્ષની પાકટ વયે પણ શ્રી ધીરજલાલભાઈની તમામ ઈદ્રિયે સાબૂત અને કાર્યદક્ષ છે. આજે પણ એક યુવાનની માફક તેઓ કાર્ય કરી રહ્યા છે. સિત્તરમા વર્ષે પણ તેમના પાંચેક પુસ્તકોનું પ્રકાશન થવા પામેલ છે. આ કાંઈ નાનીસૂની સિદ્ધિ નથી. આવા એક મહાન સાહિત્યકાર, કલાકાર અને ઉપાસક એવા શ્રી. ધીરજલાલભાઈનું જાહેર સન્માન થતું જોઈને મને અત્યંત આનંદ અને હર્ષ થાય છે. અંતમાં પરમાત્મા શ્રી ધીરજલાલભાઈને તન્દુરસ્તીભર્યું દીર્ઘજીવન અપે, તેમજ તેઓ તેમના કાર્યક્ષેત્રમાં ઉત્તરોત્તર વધુ અને વધુ પ્રગતિ કરે, એ જ અભ્યર્થના.
