________________
વેઇટિંગ
તો બધોય ખર્ચ આપણે જ કરવો પડશે ને ? બાપુજીના પેન્શનના પૈસા આપણે નથી વાપરવા, એ પૈસા આપણે જુદા રાખીશું. એમની માંદગી આવે ત્યારે કામ લાગે...'
પણ રાજેશ પત્નીની વાત માન્યો નહોતો. ત્યારથી રાજેશની વહુ બા-બાપુજીને બરાબર જાળવતી નહીં. ગઈ અગિયારસે જ કેવું થયેલું ?!
શારદાબહેને સવારે જ કહેલું, “આજે અમારે અગિયારસ છે, બેટા...” ફરાળ કરવાનો મને ટાઇમ નથી.” તો ફરાળ હું બનાવી દઈશ, બેટા.”
પણ ઘરમાં ફરાળ બનાવવા માટે કશું પડ્યું નથી. ઘરમાં જે બને છે તે ખાઈ લેતાં હો તો... અગિયારસ-ફગિયારસ ન કરો તો નહીં ચાલે ?'
શારદાબહેન કશું બોલ્યાં નહીં, મન વાળ્યું - આ અગિયારસે અમે ફરાળ ન કરીએ એવી ઇચ્છા હશે ઈશ્વરની...
રાજેશની વહુ એની પાર્ટ-ટાઇમ જોબ માટે ગઈ ત્યારે શારદાબહેને રસોડામાં જઈને જોયેલું.
મોરૈયો હતો, સાબુદાણાય હતા, શીંગોડાનો લોટ પણ હતો, સીંગદાણાય હતા, શાકના છાબડામાં જોયું તો બટાકા હતા ને સૂરણ પણ હતું.
આજે પહેલી તારીખની સવાર. રાજેશ જીમમાં ગયેલો. રાજેશની વહુ નાહીને વાળ કોરા કરતી બાથરૂમમાંથી બહાર આવી, બોલી,
“બા.. થેલો ભરી દીધો ? તૈયાર થઈ જાઓ જલદી, હું રિક્ષામાં તમને દક્ષેશભાઈના ઘરે મૂકતી જઉં.'
મનસુખભાઈ ખોંખારો ખાઈને બોલ્યા - “અમે રિક્ષામાં જતાં રહીશું. તારે ધક્કો ખાવાની જરૂર
નથી.'
થેલો ઊંચકીને મનસુખભાઈ ચાલ્યા, પાછળ શારદાબહેન. લિફ્ટમાં નીચે ઊતર્યા. ઝાંપે જ રિક્ષા મળી ગઈ.
ક્યાં જવું છે ?' “વૃદ્ધાશ્રમ.' થોડી વારમાં રિક્ષા વૃદ્ધાશ્રમ પહોંચી.
વૃદ્ધાશ્રમમાં જઈને તપાસ કરી તો - નાકની દાંડી પર નીચે ઊતરેલાં ચશ્માંના ફ્રેમની ઉપરથી નજર કરીને કોઈ કાકા બોલ્યા,
હાઉસફુલ છે દાદા, વેઇટિંગ ચાલે છે.”
