Mahavir Jain Vidyalay Shatabdi Mahotsav Granth Part 01

SR No.: 012078
Original Sutra Author: N/A
Author: Kumarpal Desai
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2015
Total Pages: 240
Language: Gujarati
Classification: Smruti_Granth
File Size: 6 MB

Page 60

લીલી પાંખોનું પતંગિયું
બસ આ ચાલી. પપ્પાની શોભાયાત્રાની તૈયારી થઈ રહી છે. આજે તો પપ્પાની સાથે શણગારેલી ઘોડાગાડીમાં હું બેસવાની... લા...લાલા... જાઉં છું. અને હા, રીયાને દવા. સોરી સોરી. હું વળી તને ક્યાં ભલામણ કરવા બેઠી ! એને ઠીક હોત તો આપણે જોડે જ જાત ને ! બાય મોમ, થેંક્સ અ લૉટ.”
કુણાલનો ફોન; હું ગેટ પાસે છું. શું કરે છે તું હજી! માય ગૉડ ! પતિદેવ પધારી ગયા. – બોલતી બોલતી સ્વાતિ બહાર દોડી ગઈ.
નીલાને યાદ આવ્યું. આ બધી ધમાલમાં બાળકોને જમવાનો સમય થઈ ગયો હતો. એમની ફરમાઈશ મુજબનું એમને જમાડી દે, તો મહેમાનોને લઈને પરિતોષ આવે ત્યારે બાળકોનો જમેલો ભેગો ન થઈ જાય. સાહિત્યચર્ચાઓ ચાલતી હોય ત્યારે વચ્ચે આમ ખલેલ પડે તે પરિતોષને ન ગમે. આજની પાર્ટી ખૂબ અગત્યની હતી એ નિલાને ખબર હતી. “અક્ષરભારતી' સાહિત્ય સંસ્થાના પ્રમુખની ચૂંટણી નજીક હતી. બે મહત્ત્વના એવૉર્ડની પસંદગી કમિટી પર પરિતોષ હતા. એ ચર્ચાઓનાં વહેણ અને વમળોથી નીલા પરિચિત હતી. આવતા વર્ષના કાર્યક્રમો નક્કી કરવાના હતા. પરિસંવાદ, અનુવાદની વર્કશોપ, નવોદિત સર્જકોને માર્ગદર્શન માટે ત્રણ દિવસ કોઈ હિલસ્ટેશન પર જવાની વ્યવસ્થા. - નીલા સોફામાંથી પરાણે ઊઠી. એને ક્યાં કશું નક્કી કરવાનું હતું તે આ ભાંજગડમાં પડી ? પિન્ઝા તો ક્યારનો ખતમ થઈ ગયો હશે અને રેહાન હમણાં નુડલ્સ માંગશે, રીયાનો તાવ પણ માપવાનો હતો. નુડલ્સ બનાવી નીલા બાળકો પાસે ગઈ ત્યારે રેહાન વિડિયો ગેમ્સમાં એકદમ મશગૂલ હતો. રીયા દૂધની ખાલી બોટલ સાથે રમતી હતી અને આયા લહેરથી ઘોરતી હતી. બાળકોનું પ્રકરણ લાંબું ચાલવાનું હતું અને હજી આઉટહાઉસ ઠીકઠાક કરવાનું બાકી હતું. પરિતોષે ખાસ કહેલું, કદાચ બે-ત્રણ મિત્રો રાત્રે રોકાઈ જાય તો એમ કરજે, આઉટહાઉસમાં સ્વાતિ અને બાળકોની સૂવાની વ્યવસ્થા કરી લેજે.
ખાસ્સી કેટલી વારે નીલા નીચે ઊતરી અને છેલ્લી ઘડીની તૈયારી માટે રસોડામાં ગઈ. કઢી ચાખી જોઈ. પતિ સંપૂર્ણતાના આગ્રહી હતા. કઢીના સ્વાદમાં પણ. પરિપૂર્ણતા જ જીવનમાં સંવાદિતા લાવે છે. એમની પાસે પીએચ.ડી. માટે આવતા વિદ્યાર્થીઓ અને નવસર્જકોને કંઠી બાંધતાં એમના કાનમાં એ મંત્ર ફૂંકતા.
નિલાએ કઢી ચાખી. ખટાશ થોડી ઓછી હતી અને મેથીના દાણા નાંખવાનું મહારાજ ભૂલી ગયા હતા. હવે છેલ્લું કામ હતું ટેબલ સજાવવાનું. પરિતોષ શ્રીલંકા ગયા હતા ત્યારે ખૂબ સુંદર અને કીંમતી ડિનરસેટ લાવેલા. ખૂબ મોટું ખોખું સ્ટોરરૂમમાં મૂકી દીધેલું. સ્વાતિ ખાસ કહીને ગઈ હતી. “મમ્મી, ડિનરસેટનું અથાણું કરવાની છો? આનાથી વધીને કયો પ્રસંગ હોય ? કાઢજે ડિનરસેટ ને . જોજે મહેરબાની કરીને રમણિયાને સાફ કરવા નહીં આપતી. એક તો હાથમાંગલો અને પાછો બેદરકાર. એકાદ ઝીણી તડ પણ પડીને તો જોજેને પપ્પાને કહી હું જ એક દિવસ ઉઠાવી જઈશ.”