________________
દેવી
આજે તે સો વર્ષથી વધારે વર્ષો પહેલાંની વાત છે.
પોષ મહિનાની દીર્ઘ રાત્રિ કેમે કરી પૂરી થવા ઇચ્છતી નથી. ઉમાપ્રસાદની ઊંઘ ઊડી ગઈ હતી. રજાઈની નીચે તપાસી જોયું, પણ
ત્યાં પત્ની નહોતી. પથારી પર હાથ પસરાવી જોયું તો તેની ષોડશી પત્ની એકબાજુ ગુટમુટ થઈને સૂઈ રહી છે. જરા સરકીને, ખૂબ કાળજીથી તેના શરીર પર રજાઈ ઓઢાડી દીધી. વળી, પગ તરફ હાથથી જોઈ લીધું કે ક્યાંક ઉઘાડો ભાગ રહી ગયો નથી ને.
ઉમાપ્રસાદ વીસ વર્ષનો યુવક છે. હાલમાં સંસ્કૃત છોડી દઈ શોખ ખાતર ફારસી ભાષાના અભ્યાસનો આરંભ કર્યો છે. મા નથી – પિતા પરમ પંડિત, પરમ ધાર્મિક, નિષ્ઠાવાન, શક્તિ-ઉપાસક, ગામના જમીનદાર છે; તેમનાં સન્માનની કોઈ સીમા નથી. ઘણાંબધાંને વિશ્વાસ છે કે ઉમાપ્રસાદના પિતા કાલીચરણ રાય મહાશય એક સાચા સિદ્ધપુરુષ છે, તેઓ પર આદ્યશક્તિનો વિશેષ અનુગ્રહ છે. ગામનાં આબાલવૃદ્ધ તેમના પર દેવતાના જેવી શ્રદ્ધા ધરાવે છે.
ઉમાપ્રસાદ આજકાલ પોતાના નવજીવનમાં નવા પ્રણયની માદકતાનો અનુભવ કરી રહ્યો છે. તેનું લગ્ન પાંચ-છ વર્ષ પહેલાં થયેલું. પણ પત્ની સાથે ઘનિષ્ઠ સંબંધનું સૂત્ર તો નવું નવું છે. પત્નીનું નામ દયામયી છે.
પત્નીના શરીરને રજાઈ ઓઢાડી દઈ ઉમાપ્રસાદે તેના કપાળ પર હાથ મૂક્યો – તેણે જોયું કે ઠંડીથી કપાળ એકદમ શીતળ થઈ ગયું છે. અત્યંત ધીરેથી તેણે પત્નીના મુખ પર ચુંબન કર્યું. .
જે રીતે નિયમબદ્ધ તાલમાં દયામયીનો શ્વાસોચ્છવાસ ચાલતો
લેખક
પ્રભાતકુમાર મુખોપાધ્યાય
અનુવાદ અનિલા દલાલ
