Mahavir Jain Vidyalay Shatabdi Mahotsav Granth Part 01

SR No.: 012078
Original Sutra Author: N/A
Author: Kumarpal Desai
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2015
Total Pages: 240
Language: Gujarati
Classification: Smruti_Granth
File Size: 6 MB

Page 221

194
મહેબૂબ દેસાઈ
આપે ફરમાવ્યું, “ઔલાદની જન્નત (સ્વર્ગ) કે દોઝખ (નર્ક) માબાપ છે.'
અર્થાત્ માબાપની સેવાથી જન્નત મળે છે અને તેમની સાથેની નાફરમાની અને ગેરવર્તણૂકથી દોઝખ મળે છે.
એક વાર મહંમદસાહેબ મુઆવઝની દીકરીની શાદીમાં ગયા. તેમને જોઈને બાળાઓ હજરત મહંમદ (સ.અ.વ.)ની આસપાસ ગોઠવાઈ ગઈ અને શહીદોની પ્રશંસા કરતાં ગીતો ગાવા લાગી. એક બાળાએ એ ગીતમાં એક કડી ઉમેરી, “ફીના નબીટ્યુન યાસઅલમુ માફીગદા' અર્થાત્ “અમારી વચ્ચે . એક નબી છે, જે કાલની વાત જાણે છે.'
મહંમદસાહેબ પોતાનાં વખાણ કે પ્રશંસા ક્યારેય સાંભળતા નહીં, એટલે તેમણે તરત ગીત ગાતી બાળાઓને રોકીને કહ્યું, “જે ગાતા હતા તે જ ગાઓ, આવી વાત ન કરો.”
હજરત મહંમદસાહેબ ન્યાય, ઇન્સાફના ખૂબ આગ્રહી હતા. એક વખત મખઝૂમ કબિલાની એક સ્ત્રીએ ચોરી કરી. ઇન્સાફ માટે ફરિયાદી રસૂલપાક પાસે આવ્યો. સામા બિનઝેદી પ્રત્યે રસૂલપાકને ખૂબ માન. આથી એ ચોરી કરનાર સ્ત્રી ઓસામા બિનઝેદીને લઈને મહંમદસાહેબ પાસે આવી. ઓસામા બિનઝેદીને જોઈને મહંમદસાહેબ બોલી ઊઠ્યા, “સામાં, શું તમે ન્યાયની વચ્ચે પડવા આવ્યા છો ?
રસૂલેપાકનો પ્રશ્ન સાંભળી સામાની નજર શરમથી ઢળી ગઈ. મહંમદસાહેબે સાથીઓને સંબોધન કરતાં કહ્યું, ‘તમારી પહેલાંની પ્રજા પૃથ્વી પરથી ભૂંસાઈ ગઈ છે, કારણ કે તેમણે ગરીબો, મઝલુમો પ્રત્યે ઇન્સાફ કર્યો ન હતો. ખુદાના કસમ જો ફાતિમાએ (રસૂલપાકની પ્રિય પુત્રી) ગુનો કર્યો હોય તો એને પણ સજા કરું.”
મહંમદસાહેબને અવારનવાર સોનું ચાંદી અને કીમતી ચીજવસ્તુઓની ભેટો મળતી રહેતી, પણ પોતાની કુટીરમાં તે વસ્તુઓ એક રાત પણ તેઓ રાખતા નહીં. વસ્તુઓ જેવી આવે કે તરત તેને જરૂરતમંદોમાં તકસીમ (વહેંચી) કરી દેતા. એક રાત્રે તેમને બેચેની જેવું લાગવા માંડ્યું. કંઈ ચેન ન પડે. અંતે તેમણે પત્ની આયશાને પૂછયું, “આપણી છત નીચે પૈસા કે સોનું-ચાંદી નથી ને ?'
આયશાને યાદ આવી જતાં બોલી ઊઠ્યાં, “અબ્બા (અબુબક્ર) ગરીબો માટે થોડા પૈસા આપી ગયા છે, તે પડ્યા છે.”
રસૂલપાક (સ.અ.વ.)એ ફરમાવ્યું, “અત્યારે ને અત્યારે તે પૈસા હાજતમંદોમાં વહેંચાવી દે. તને ખબર નથી, પ્રેષિતોની છત નીચે ધન ન હોય.'
લડાઈના દિવસો ચાલતા હતા. યુવાનો મોટા પ્રમાણમાં લડાઈમાં જોડાઈ રહ્યા હતા. એ દિવસોમાં કોઈકે મહંમદસાહેબને કહ્યું, “હે પયગમ્બર, હું અલ્લાહને વાસ્તે લડાઈમાં જવા ઇચ્છું છું.”
મહંમદસાહેબે તેને પૂછયું, “તારી મા જીવે છે ?” પેલા યુવાને કહ્યું, “હા.” મહંમદસાહેબે ફરી પૂછ્યું, “શું કોઈ બીજું એનું પાલનપોષણ કરનાર છે ?”