________________
एका श्रीमाणिज्य संघ्र सूरि हत
આ
IિO]ો હતો અને
ફાગ બંધ
સં. ૧૪૭૮ લગભગ રચાયેલું કાવ્ય સંશોધક–મેહનલાલ દલીચંદ દેશાઈ B. A. L L. B. ADVOCATE.
આ સ્મારક ગ્રંથના સંપાદક,
[ વિક્રમની પંદરમી સદીના ઉત્તરાર્ધમાં વિધિપક્ષ-અંચલગચ્છની ૫૭ મી પાટે થયેલા મેતુંગરિના બે શાખાચાર્ય નામે જયશેખરસૂરિ અને માણિક્યસુંદરસૂરિ પૈકી બીજાએ આ કાવ્ય રચ્યું છે.
જયશેખરસૂરિએ પ્રબોધચિંતામણિ, ઉપદેશચિંતામણિ આદિ ગ્રંથ રચ્યા છે ( જુઓ મારો “ જેન સાહિત્યને સંક્ષિપ્ત ઇતિહાસ” પારા ૬૫૦ ) જ્યારે પ્રસ્તુત માણિકયસુંદરસૂરિએ ચતુઃ પવચપૂ, શ્રીધર ચરિત્ર (સં. ૧૪૬૩ માં ), ધર્મદત્તકથાનક, શુકરાજકથા, મલયસુન્દરી કથા ( ગૂજરાતના શંખરાજાની સભામાં ), સંવિભાગવત કથા, સત્તરભેદી પૂજા, ગુણવર્માચરિત્ર (સં. ૧૪૮૩ માં) વગેરે સંસ્કૃતમાં કથા-ગ્રંથો રચ્યા છે. તદુપરાંત કલ્પનિર્યુક્તિ પર અવચૂરિ, આવશ્યકનિયુકિત દીપિકા, પિંડનિર્યુકિત દીપિકા,
ઘનિર્યુકિત દીપિકા, દશવૈકાલિક દીપિકા, ઉત્તરાધ્યયન દીપિકા, આચારાંગ દીપિકા અને નવતત્ત્વવિવરણ એ પ્રમાણે સંસ્કૃતમાં ટીકાઓ રચી છે. ગૂજરાતી ભાષામાં ગદ્યમાં પૃથ્વીચંદ્રચરિત્ર અને પદ્યમાં આ કાવ્ય રચેલ છે ( જુઓ મારે ઉક્ત ગ્રંથ પારા ૬૮૧-૨ ).
ઉપર્યુક્ત ગૂજરાતી ગદ્યમાં પૃથ્વીચંદ્રચરિત્રના સંબંધે પ્રસિદ્ધ સાક્ષરવર્ય શ્રી દિ. બ. કેશવલાલ હર્ષદરાય ધ્રુવ પોતાના પ્રાચીન ગુર્જર કાવ્ય” ની પ્રસ્તાવનામાં પૃષ્ઠ ૩૮-૩૯ માં જણાવે છે કે “માણિજ્યસુંદરસૂરિએ જૂની ગુજરાતીમાં ગદ્યાત્મક પૃથ્વીચંદ્ર
શતાબ્દિ સંય ]
* ૪૭.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
