________________
૧૪
મુસદ્ધાર્ત્ર
સુસઢનાં જયણા વગરનાં તપ-સ’યમનાં માઠાં ફળ,
&
તત્કાલ જન્મેલા જરા-એર-જમાલથી વીટળાએલા એવા તે પુત્રને કૂતરાએ મુખમાં ગ્રહણ કરીને કુંભારના ચાકડા ઉપર મૂકો. જેટલામાં કૂતરા સક્ષણ કરવા જાય છે, એટલામાં ત્યાં કુંભાર આવી પહોંચ્યા, તેને હાથમાં લઇને પાતાની પત્નીને તે ખાળક આપ્યા, વળી ભાર્યાને કહેવા લાગ્યા કે, • હું પ્રિયે! પુત્ર વગરના આપણને ભક્તિથી તુષ્ટ થયેલી ફુલદેવતાએ પુત્ર આપ્યા. ત્યાર પછી વિસ્તારથી જમણવાર સહિત પુત્રના મેટેક મહેત્સલ કર્યાં અને પેાતાના પિતાનું જે મુસદ્ધ એવુ' નામ હતું તે જ નામ પુત્રનુ પણ પાયું.... અનુક્રમે યૌવન ય પામ્યા, તે સમયે ત્યા વિશુદ્ધ જ્ઞાનાતિશય ચુક્ત એવા મુનિ વૃષભે તે નગરમાં પધાર્યા, તેમની પાસે જિનેશ્વરાએ કહેલા જિધમ સાંભળ્યે, ઉત્પન્ન થયેલા સવેગવાળા ભવના દુ:ખથી ભય પામેલા તેણે દીક્ષા અંગીકાર કરી. તે હંમેશાં ગુરૂની પાસે રહીને ગુરૂ મર્દિની ભક્તિ કરતા છ, અટ્ટમ, ચાર, પાંચ લાગલાગઢ ઉપવાસ, પંદ૨ વિસના, મહિનાના એ વગેરે થ્યાકર તપ કરતા હતા.
અનુક્રમે ધીમે ધીમે સયમમાં શિથિલ થતા ગયા. ગુરૂ વારવાર શિખામણ આપતા, તેા તે હિતશિક્ષા માનતા નહી. અને તપ-ચણ સિવાય બીજા કેાઈ સયમને ભાન નહિ. ત્યાર પછી મધુર વચનથી ગુરૂ મહારાજ કહેવા લાગ્યા કે, હું વત્સ ! આ ભવ અટવીમાં અથડાતા જીવને સુવિશુદ્ધ જયણા વગર એકલા તપ અને ચારિત્ર રાણભૂત થતા નથી. આંધળા પાસે નૃત્ય, અહેરા પાસે ગીત રોાભા પામતું નથી, તેમ સત્ર તેનું જયણા હિત એવું તપ
