________________
સુસર ચરિત્ર
હવે તે શીલસનાહ મૃરિએ રૂપીની વિચિત્ર પ્રકૃતિ દેખીને પિતાના જન્મથી માંડીને છેવટ સુધીનાં શ૯ ચિત્યવંદન કરવા પૂર્વક ઉદ્ધર્યા. જે સ્થાન ઉપર અંતિમ આરાધના કરવાની હતી, તે સ્થાનની દૃષ્ટિથી પ્રતિલેખના અને પછી જેહરણથી પ્રમાજના કરી, ત્યાં સાધુ સમુદાય સહિત પયંકાસને બેઠેલા તે સૂરિ આ પ્રમાણે આરાધના કરવા લાગ્યા –
અંતિમ આરાધના. ત્રણે ભુવનને પૂજ્ય એવા જિનેને નમસ્કાર થાઓ. જેમનાં સર્વ કાર્યો સિદ્ધ થયાં છે, હવે જેમને કરવાનું કંઈ બાકી રહેતું નથી, એવા કૃતકૃત્ય થયેલા સિદ્ધ ભગવંતને નમસ્કાર થાઓ. પાંચે પ્રકારના બાચારમાં અપ્રમત્ત એવા આચાર્ય ભગવંતને નમસ્કાર થાઓ, ઉત્તમ શિષ્ય સમુદાયને સૂત્ર-અર્થ ભણાવનાર ઉપાધ્યાયજીઓને તેમ જ સમભાવને વરેલા એવા સર્વ સાધુઓને નમસ્કાર થાઓ, નમસ્કાર થાઓ. ચારે પ્રકારના કષાયના મેલથી મુક્ત થયેલા એવા તેઓએ ચાર પ્રકારના આહારના પચ્ચકખાણ કર્યા, યારે શારણેને અંગીકાર કરી સર્વે ને ખમાવે છે અને પોતે તેઓને ખમે છે. સાધુઓના પરિવાર સહિત શીલસન્નાહ સૂરિએ એક મહિના સુધી પાદપેપગમન નામનું અનશન કર્યું, તે મહાત્મા કેવલજ્ઞાન પામી ભવથી વિરહિત બની શિવપદને પામ્યા,
પિતા-પુત્રી પતિ-પત્ની બન્યા. ફરી ગૌતમે પૂછયું કે, હે ભગવંત! તે પેલી દહિ વિચારી તથા સુજ્ઞ શ્રાએ તે સમયે પ્રવ્રજ્યા અંગીકાર કરી કે કેમ? ત્યારે પ્રભુએ કહ્યું કે, “તે સુણી કન્યા તે લેકેની
