________________
સુહટ ચારિક
પ્રત્યે કરૂણપૂર્ણ માનસવાળા ગુરૂએ ફરીથી પણ ચેતાવી કે, મેં રાજપુત્રી લક્ષમણ નામની આર્યાનો વૃત્તાત નથી સાંભળે? એક માત્ર મનથી જ ચિંતવેલ અતિચાર પિતાની મેટાઈના કારણે ગુરૂ સમક્ષ ન કહ્યો, તેથી કરીને તીવ્ર તપસ્યા કરી હોવા છતાં પણ તે લાંબા સંસારઅરણ્યમાં ભટકી” હે ભગવંત! તે લક્ષ્મણા સાધ્વી કણ હતી?” ત્યારે ગુરૂએ કહ્યું કે, “હે આ ! વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન કરાર લમણા સાધ્વીનું ચરિત્ર સાંભળ
લક્ષમણ આર્યાનું ચરિત્ર. આ હેડ અવપિણીની આ ચોવીશીની પહેલાંની એંશીમી વીશીના અવસર્પિણી કાળમાં અહિ જ્યારે સાત હાથની કાયાવાળા વશમા તીર્થંકર થયા હતા. ત્યારે ઘરણી પ્રતિષ્ઠિત નગરમાં જ બુદાડિમ નામના રાજા હતા. તેને શ્રીમતી નામની પ્રિયા હતી. તેને ઘણા પુ હતા, પણ એકેય પુત્રી ન હતી. ત્યારે રાજા સહિત રાણી પુત્રી મેળવવા માટે અનેક માનતા માનવા લાગી. કેઈ વખતે અનેક લક્ષણે પૂર્ણ એવી પુત્રીને જન્મ આપે, લમણા તેનું નામ પાડયું. દેવાંગના સરખા રૂપવાળી તે કેમે કરી યૌવન વય પામી. પછી યૌવનવંતી પુત્રીને દેખી તેના રૂપાદિ ગુણથી વિસ્મય પામેલે જબુદાડિમ રાજા સભામાં બેસી આ પ્રમાણે પૂછવા લાગ્યું કે, “અરે બુદ્ધિશાળી સામંત ! આ કુંવરીને ચગ્ય વર કેણ હશે ! ત્યારે તેઓએ કહ્યું કે, તેને માટે સ્વયંવર કરાવો પિગ્ય છે, ત્યાર પછી શુભ મુહુર્ત રાજાએ સ્વયંવર-મંડપ કરાવ્યો અને આદર-પ્રેમ સહિત રાજપને આમંત્રણ આપ્યાં. એટલે રાજપુત્રે આવી પહોંચ્યા
