________________
સુસ, ચરિત્ર
તપ જિનેશ્વરએ કહેલાં છે. પંચમી તપ, દીક્ષા, જ્ઞાન, નિર્વાણ વગેરે કયાણુકેના તપ, ઈદ્રિયજય તે સિવાય બીજા પણ ઘણાં પ્રકારનાં તપ [પ્રવચનસારદ્વાર, તવાર્થ સૂત્ર આદિ પ્રાચીન ગ્રન્થોમાં ] જણાવેલા છે. આ તપ કર્મક્ષય કરવા માટે કરવાના છે. જે માટે કહેવું છે કે : -
“તપ કે કેઈપણ ધર્માનુષ્ઠાન આરાધના આ લેકના સુખ માટે, પરલોકના સુખ માટે, દેકીતિ આદિ માટે કરવાનું નથી, પરંતુ તપશ્ચર્યા કર્મની નિજ (ક્ષય) કરવા માટે કરવાની હોય છે. આ પ્રકારે વિધિપૂર્વક કરેલા તપથી નક્કી મેક્ષની પ્રાપ્તિ થાય છે. હે વત્સ! ખેડુત ધાન્ય વાવે, ત્યારે વચમાં આનુષંગિક ઘાસ પણ મેળવે અને મુખ્ય ફલ ધાન્ય પણ મેળવે, તેમ તપ આદિ ધર્મ કરતાં મોક્ષ ન મળે ત્યાં સુધી આનુષંગિક કલ તરીકે મનુષ્યના અને દેવકના સુખે પણ અહિં પ્રાપ્ત કરે છે; માટે હે પુત્રી ! આ તારે ખોટે આગ્રહ છોડી દે અને તું શ્રાવક-ધર્મનું પાલન કર, એમ કહીને રાજાએ પિતાના અંત:પુરમાં એક સેવકને સમર્પણ કરી.
ત્યાર પછી રજત-ચાંદી સરખા ઉજજવલ ચિત્તવાળી પીકુમારી ત્રણે સંધ્યા સમયે જિનેશ્વરની પૂજા, શ્રતનું અધ્યયન તપશ્ચર્યા, સામાયિક, પ્રતિકમણ, પૌષધ આદિ કરવા લાગી, વિવિધ પ્રકારના દાન, સાધમિકની ભક્તિ, દીન અને દુઃખીઓને અનુક પાદાન ઇત્યાદિક કાર્યો કરવામાં સુખપૂર્વક ધર્મમાં લીન થયેલીને સમય પસાર થવા લા, કેઈક સમયે રાજા સમાધિ પૂર્વક પંયત્વ પાયે, ત્યારે મંત્રી, સેનાપતિ વગેરેએ આ ત્રણ કરી નિર્ણય કર્યો કે, “આ રાજાને રાજ્યપાલન કરનાર કે પુત્ર નથી, તે
