________________
શ્રી કૃષ્ણ વાસુદેવની અંતિમ સાધના
( ૧૫ )
શરણ છે. માટે હે સ્વામી ! અમારું રક્ષણ કરો. આમ કરગરતા લોકોના કરુણ આકૃદન, દીનસ્વર. સાંભળતાં તેઓનું હૃદય અત્યંત કરુણ રેસથી પીગળવા માંડયું.
નગરના દરવાજા દેવતા બંધ કરે છે. તેને કૃણ સ્વપરાક્રમથી પગથી ભાંગી નાખે છે, પણ તે લોકોને બહાર કાઢી શકતા નથી. આવી રીતે દેવકેપ સામે નિરુપાય થયેલા બંને ભાઈઓ કેઈક જૂના ઉદ્યાનમાં રહી બળતી દ્વારિકા તથા અત્યંત પ્રલાપ કરતા લોકોને બળતા જુવે છે. નાના બાળકે માતાના કંઠને જોરથી પકડી લે છે માતા પણ બળતી બળતી બીજા પર ધસી પડે છે, મસ્તકે ધાણું માફક ફૂટે છે, મેટા આટા મહેલ મહેલાતે તુટી પડે છે, પશુઓ ખરાબ સ્વરથી રમાડે છે, આવુ ન દેખી શકાય તે દેખીને કણ અને દીન વચનથી કૃoણ સદન કરે છે કે હવે મારું ભાગ્ય પરવાર્યું,
પતે આભગત રુદન કરતા તેમજ બળભદ્ર સાંભળે તેમ બેસે છે, “જરાસંઘ જેવા પરાક્રમી સામે યુદ્ધ કરી જય મેળવ્યો, તે બળ કથા ગયું ? કયાં ગઈ તે શૂરવીરતા? લગભગ મે ત્રણ મહાન યુદ્ધ કર્યા. કેઈ પણ જગ્યાએ મારે પરાજય નથી થયો. દેવતા અધિષિત મારા વાસુદેવનાં રત્ન કયાં ગયા? ૧૮ હજાર દેવતામાંથી એક પણ દેવતા, ભાગ્ય પરવારેલું હોવાથી, દેખાતા નથી. ગમે તેવા રોગને હરણ કરનારી મારી ભેરી પણ નાસી ગઈ! અરે પરમ વિનીત અને પરાક્રમી પુત્રો, શક્રે બનાવેલી નગરી, મારી પ્રાણપ્રિય પ્રિયતમાઓ, મારાં વૃદ્ધ શિરછત્ર માતાપિતા સવે નષ્ટવિનષ્ટ થઈ ગયા, આમ પ્રલાપ કરતાં કૃષ્ણને દેખીને બળભદ્ર કહે છે;
