________________
( ૧૦૬ )
અન્તિમ સાધનો
તેા મણકાળે રગઢાળાઇ જવાને છે, છતાં કૃતઘ્ર જીવ શરીરના સુખની ચિતવના કરે છે. શરીરની છેવટની સ્થિતિ કાં તા રાખતા ઢગલેા અથવા સળવળતા કીડાઓના ખેારાક, સૂર્ય કિરણાથી સેાસાતુ' અથવા પરૂના પ્રવાહ, પક્ષીઓનુ ભેાજન, શિયાળ આદિના વાસ કરવા રૂપ પત્થર સરખું સુકાઈને કણ થઈ જશે. આવા પ્રકારના છેવટે નશ્વર એવા દેહથી જે તપ કરીને તેની પાસેથી જે કઇપણ કસ કાઢી શકાય તેટલે કાઢી લેવે, પણ દેહમાં મૂર્છા ન કરવી. દેહથી ધ કરે, અંતે તે દુલ્હન માફક દગા દેવાનુ છે અને ફાગણ મહિનાની હેાળીની ક્રીડા માફક શરીરની પણ હેાળી સળંગવાની છે. ખીજાએ સળગતા લાકડાના અંગારાથી
આ પુદ્ગલને તપાવવાના છે, તેા પછી તુ ં જાતે તપ કરીને તપાવ, ઊટના અંગે જેટલે ભાર વહન કરાવાય તેટલે લાભ મળ્યા. કર્મ પુદ્ગલસ્વરૂપ છે. પુદ્ગલમય રહથી તેને હા હે જીવ! આટલુ" કર કે કાઠું કાઢાથી ફાડાય. સ્વાચીનતા કે પરાધીનતાથી દેહ છેડવાના છે, તે પછી સ્વાચીનતાએ કેમ ન છેડવા? પરાણા ઘેર આવ્યેા; રાજી થાવ કે નારાજ થાવ તેપણ આવેલા પરાણે! જવાના નથી, તે હસવુ કેમ નહિ ? હું છત્ર આટલું તને કહ્યું, હવે તુ નકામા વિકલ્પ ન કર હું નિબુદ્ધિ આત્મા! આ દેહ ઉપર મૂર્છા ન કરે. વળી હેજીવ! તારે વિચારવાનુ` છે કે ;
હે જીવ! તુ' સસારમાં પભ્રિમણ કરી રહેલ છે તેમાં એવા કોઇ જીવ ખાકી નથી, કે જેને તે' આરેાગ્યા ન હેાય, તેમજ મકલ જગતમાં એવા કોઇ જીવ નથી કે જેના તુ' બંધુ, મિત્ર, શત્રુ ઘણી વખત ન થયેા હેય. જે પહાડ પર, પૃથ્વી પર, નદી, તળાવ વગેરેમાં વનસ્પતિ રૃખે છે તે સને તે અનેક વખત ભક્ષણ કરી છે. હે જીવ! જગતમાં પુદ્ગલ
