________________
( ૧૦
)
અતિમ સાધના
પકડાયે; કેઈ વખત બિલાડીથી હણા, કેઈ વખત ઉધરસ, સોસ-તાવ, પિટગ કુષ્ટથી સવઅંગમાં સડી ગયે, ભગંદરથી શરીર વિનાશ પામ્યું; કેઈ વખત દાંતની વેદના, કર્ણશૂલ, આંખ દુ:ખવી, ભરતકદના, વળી રૂધિર પ્રવાહથી નિર્બળ બની, કદી ઝાડાના રોગથી, કદી ખસ-ખુજલી, કલાંથી મર્યો, કદી મરકીથી, કદી વિસ્ફોટક, કેઈ વખત પિટના શૂળથી, કેઇ વખત વજાથી હણા, કદી પહાડના શિખરથી ભૂસુપાત થયે, કઈ વખત શૂળીએ ચડાવેલ. કેઈ વખત ઊંધે મસ્તકે બાધીને ટા, કોઈ વખત અગ્નિપાણીથી મૃત્યુ થયું, કેઇ વખત હાથીએ જીંદી નાંખે, સિહે ફાડી નાખે, ભૂખ્યો-તરસ્ય થઈ ધાપદથી, સર્ષ ડ ખવાથી, ગેરથી, સનેપાતથી, બળ અટકવાથી, વાત પિત્તથી, ઈષ્ટજનના વિગથી, અનિષ્ટના સંગથી, ભયથી મૃત્યુ પામ્યો. ચક ભાલાથી ભેદાયેફાપથરાથી છેટા, તલવાર કે તેવા હથિયારથી છેદા, તલવાર, બાણ, મંત્રજત્ર, ઝાડાના રોગ, અજીર્ણથી, ઠહી કે હીમથી, અતિતાપલ, મહાપુરમાં તણાવાથી, કુંભીપાક કરવતથી કપાયે, ઉકળતા તેલના કડાયામાં શેકાયે-તળા, કાતર-વાંસલાથી છાલા, જળચરથી ગળા, પક્ષીઓ વડે સર્વ અંગ ખવાઈ ગયાં. મહેમાંહે એક બીજા લડતાં, યંત્રમાં પીલાયે, શત્રુથી હણા, ચાબુક લાકડીના પ્રહાર, આર ભેંકાવી, બ્રાહસ કરતાં, ઝેર ખાઈને, એમ મનુષ્યપણુમાં એક એક જાતિનાં અનેક વખત મરણ પામ્ય,
હવે તિય ગતિમાં કેવી કેવી રીતે મૃત્યુ પામ્યા તે સાંભળ:
હે જીવ! હવે તું મરણ સમયે કાયર ન બન, જુરા
