________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા | [૪૦૪] [મુંબઈ, ભાદરવા સુદ ૧૦, ગુરુ, ૧૯૪૮ ]
સમારકાળથી તે અત્ર ક્ષણ સુધીમાં તમ પ્રત્યે કોઈ પણ અન્ય પ્રત્યે પ્રકારનો અવિનય, અભક્તિ, અસત્કાર કે તેના બીજા અન્ય ક્ષમાપના પ્રકાર સબધી કોઈ પણ અપરાધ મન, વચન, કાયાના પરિગામથી થયો હોય તે સર્વ અત્યત નમ્રપણે, તે સર્વ અપરાધોના અત્યંત લયપરિણામરૂપ આત્મસ્થિતિએ કરી હુ સર્વ પ્રકારે કરી ક્ષમાવુ છું, અને તે ક્ષમાવવાને યોગ્ય છું તમને કોઈપણ પ્રકારે તે અપરાધાદિને અનુપયોગ હોય તો પણ અત્યાતપણે અમારી તેવી પૂર્વકાળ સબંધીની કોઈ પ્રકારે પણ સંભાવના જાણી અત્યતપણે ક્ષમા આપવા યોગ્ય આત્મસ્થિતિ કરવા અત્ર ક્ષણ લધુત્વપણે વિનંતી છે. [૨૪]
[મુ બઈ, કારતક વદ ૧૨, ૧૯૪૯] પુનર્જન્મ છે–જરૂર છે એ માટે “હું” અનુભવથી પુનર્જન્મપ્રતીતિ હા કહેવામા અચળ છુ” એ વાક્ય પૂર્વભવના કોઈ જોગન -પૂર્વભવોગનું સ્મરણ થતી વખતે સિદ્ધ થયેલું લખ્યું છે જેને, પુનર્જન્માદિ અને ભાવ કર્યા છે, તે પદાર્થને કોઈ પ્રકારે જાણીને તે વાકય લખાયુ છે [૨૫] [મુબઈ, માગશર વદ ૯, સેમ, ૧૯૪૯]
ઉપાધિ દવા માટે જોઈતુ કઠિનપણુ મારામાં નથી, એટલે ઉપાધિથી અત્યંત નિવૃત્તિની ઈચ્છા રહ્યા કરે, તથાપિ ઉદયરૂપ જાણી તે યથાશક્તિ સહન થાય છે
પરમાર્થનુ દુખ મટયા છતા સંસારનું પ્રાસંગિક દુ ખ રહ્યા પરમાર્થદુ:ખ કરે છે, અને તે દુ:ખ પોતાની ઇચ્છાદિના કારણનું નથી, પણ મટવું-અનુબીજાની અનુકપા તથા ઉપકારાદિના કારણનું રહે છે, અને તે ઉપાદિ કારણે વિટંબના વિશે ચિત્ત ક્યારેક ક્યારેક વિશેષ ઉદ્ધોગ પામી જાય છે
છે આટલા લેખ ઉપરથી તે ઉગ સ્પષ્ટ નહીં સમજાય એ ઉગ સિવાય બીજા કંઈ દુખ સંસારપ્રસગનું પણ જણાતુ
