________________
૧૫
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા ધર્મ ઈચ્છો છો, અને તે તો હજુ કોઈ આશ્ચર્યકારક ઉપાધિમાં પડયો છે. નિવૃત્ત હોત તો બહુ ઉપયોગી થઈ પડત વા ! તમને તેને માટે આટલી બધી શ્રદ્ધા રહે છે તેનું કંઈ મૂળ કારણ
પિતાપર શ્રદ્ધા હસ્તગત થયું છે ? એના પર રાખેલી શ્રદ્ધા, એને કહેલા ધર્મ રાખવા પહેલાં અનુભવ્યું અનર્થકારક તો નહીં લાગે? અર્થાત્ હજુ તેની પૂર્ણ કસોટી કરાવવી કસોટી કરજો, અને એમ કરવામાં તે રાજી છે, તેની સાથે તમને યોગ્યતાનું કારણ છે, અને કદાપિ પૂર્વાપર પણ નિ શક શ્રદ્ધા જ રહેશે એમ હોય તે તેમજ રાખવામાં કલ્યાણ છે
[૧૩૩] [ વવાણિયા, બી ભા સુદ ૨, ભેમ, ૧૯૪૬ ]
અત્ર જે ઉપાધિ છે, તે એક અમુક કામથી ઉત્પન્ન થઈ છે, ઉપાધિની અને તે ઉપાધિ માટે શું થશે એવી કઈ કલ્પના પ થતી નથી, ઉત્પત્તિ અમુક અર્થાત્ તે ઉપાધિ સબધી કઈ ચિંતા કરવાની વૃત્તિ રહેતી નથી કાર્યથી એ ઉપાધિ કળિકાળના પ્રસંગે એક આગળની સગતિથી ઉત્પન્ન થઈ છે અને જેમ તે માટે થવું હશે તેમ થોડા કાળમાં થઈ રહેશે એવી ઉપાધિઓ આ સંસારમાં આવવી, એ કઈ નવાઈની વાત નથી.
ઈશ્વર પર વિશ્વાસ રાખવો એ એક સુખદાયક માર્ગ છે ઈશ્વર પર -- જેને દઢ વિશ્વાસ હોય છે. તે દખી હોતો નથી. અથવા દખી હેય વિશ્વાસથી તો દુ ખ વેદ નથી દુ ખ ઊલટુ સુખરૂપ થઈ પડે છે દુ ખ સુખરૂપ
આભેચ્છા એવી જ વર્તે છે કે સંસારમાં પ્રારબ્બાનુસાર શુભાશુભ પ્રસંગે ગમે તેવા શુભાશુભ ઉદય આવો, પરંતુ તેમાં પ્રીતિ–અપ્રીતિ સમ રહેવું કરવાનો આપણે સલ્પ પણ ન કરવો
રાત્રિ અને દિવસ એક પરમાર્થ વિષયનું જ મનન રહે છે આહાર પણ એ જ છે, નિદ્રા પણ એ જ છે, શયન પણ પરમાર્થ વિષયનુ એ જ છે, સ્વપ્ન પણ એ જ છે, ભય પણ એ જ છે, ભોગ પણ એ જ રટણ છે, પરિગ્રહ પણ એ જ છે, ચલન પણ એ જ છે, આસન પણ એ જ છે, અધિક શુ કહેવુ? હાડ, માસ, અને તેની મજ્જાને
