________________
तृतीयप्रकाश.
३२ए में तेने कडं के, श्राजे तो तुं पौरुषी कर, तेथी तेणें ते पौरुषीनु पञ्चखाण कर्यु; पड़ी ज्यारे पौरुषी पूरी थर, त्यारे में कयु के, आज तो तुं पूर्वाधनुं प्रत्याख्यान कर ? अने एटलो काल तो चैत्यपरिपाटीथी सुखें निकली जशे. पड़ी तेणे पण तेम कर्यु; पड़ी पूर्वार्ध थयाबाद में तेने श्रपरार्धनुं पञ्चखाण करवानुं कदेवाधी, तेम पण तेणें कयु. पड़ी ते काल संपूर्ण थया वाद, में तेने कडं के, हवे तो रात्रि नजदीक आवी , माटे ते निझामां सुखें निकली जशे, माटे श्राजे तो तुं उपवासज पञ्चखाण करी से; तेम कह्याथी तेणे पण तेमज कयु. पनी मध्यरात्रिए तो, हुधानी पीडाथी, देवगुरुनु स्मरण करतो थको, ते मृत्यु पामीने देव लोकें गयो. पड़ी तो मारा मनमा बहु खेद थवा लाग्यो के अरे ! में शपिनो घात कराव्यो, एम खेदयुक्त थश्ने हुँतो संघनी पासे प्रायश्चित्त सेवा गइ. त्यारें संधे कह्यु के, तें तो ते सघ शुद्ध जावधी कर्यु , मादे तेनुं तने प्रायश्चित्त होय नहीं. त्यारें में कह्यु के; मने साक्षात् जो जिनेश्वर प्रनु कहे, तो मने खातरी थाय, नहीतर थाय नहीं. पनी संघे तो मारेमाटे कायोत्सर्ग कर्यो, त्यारें शासनदेवी श्रावीने कडं के, तमारं जे कार्य होय, ते मने कहो ? पढी संघे तेणीने कडं के, या साधवीने जिनेश्वर प्रजु पासे लजाउँ ? त्यारें देवीयें कडं के, गतिना निर्विघ्नपणा माटे तमो कायोत्सर्ग ध्यानमांज रहेजो ? पड़ी सं ते वात कबुल करवाथी, ते शासनदेवी मने श्री सीमंधर खामिपासे लश् गर, त्यां में तेमने वांद्या. पडी प्रज्जुए कह्यु के, जरतक्षेत्रथी श्रावेली या साधवी निर्दोष बे; एम कही तेमणे मारापर कृपा करीने बे चूलिका बनावी पापी. पड़ी हुँ पण संदेहरहित थश्ने, शासनदेवतासाये अहीं श्रावी, अने संघने ते बन्ने चूलिका समर्पण करी. एवी रीतें स्थूलजअजीने कदीने ते साधवीयो पोताने स्थानकें गश्यो, अने स्थूखनजी पण वाचना सेवामाटे गुरुपासे गया. त्यारे गुरुए तेमने अयोग्य कहीने वाचना थापी नहीं, त्यारे स्थूलन मुनि पण दीक्षाना दिवसथी मांडीने पोताना अपराधो विचारवा लाग्या. एवी रीते विचारिने तेणें गुरु महाराजने कह्यु के, हे जगवन् , मने कंश पण अपराध स्मरणमां श्रावतो नथी; त्यारे गुरुए तेमने फरीने स्मरण करवा कडं. त्यारे पोता