Yogshastra

SR No.: 011619
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1899
Total Pages: 493
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 25 MB

Page 277

तृतीयप्रकाश.
२६५ लामा कोइक मासोपवासी मुनि, पारणामाटे त्यां श्राव्या; ते जाणे तेने जवरूपी समुद्रश्री तारवामाटेज नावनी पेठेज श्राव्या होय नहीं ! ! ! त्यारे संगमकें तेने अत्यंत नाव लावी, शुद्ध हृदयथी, पोताने धन्य मानीने, ते दूधपाक वोराव्यो; मुनि पण ते लेइने चालता थया; पढी तेनी मातायें जा के, या सघलो दूधपाक खाई गयो लागे बे, एम जाणी तेणी यें बीजीवार पीरस्यो: पढी तेथे ते बेक कंठसुधी खाधो, अने तेना अजीर्णथी ते संगमक रात्रियें तेज साधुनुं स्मरण करतो थको मृत्यु पाम्यो. ते दानना प्रजावथी ते राजगृह नगरमां, गोड शेवनी जड़ा नामनी स्त्रीनी कुदियें उत्पन्न थयो; तेथी तेणीयें स्वप्नमां डांगरनुं पाकेलुं खेतर जोयुं,
ने ते पोताना खामिने कह्याथी, तेने पुत्र थवानुं कयुं. वली तेणीने दान, तथा धर्मकार्योंना जे कंइ डोहलाई उत्पन्न थया, ते सघला गोजड शेठें संपूर्ण कर्या. संपूर्ण समये तेणी यें पण एक उत्तम पुत्रने जन्म प्राप्यो . स्वप्ने अनुसारें मातपितायें तेनुं शालिचद्र नाम पाड्युं. ते त्यां पांच धामाता लालन कराती बतो, यावर्षमां कंकड़े हतुं त्यांज ते सघी कलाई यो यौवनने प्राप्त थयाबाद ते पोतानी सरखी उमरना वालको साथे रमवा लाग्यो. ते नगरना केटलाक शाहूकारो, तेने पोतानी वत्रीश कन्या श्रापवामाटे, तेना पितापासे मागणी करवा लाग्या. अने तेथ शेठें पण तेने ते कन्यार्ज परणावी. तेर्जनी साथै शालिभद्र पण विलास करवा लाग्यो. एवी रीतें श्रानंदमां मग्न थने, ते रात्रिदिवसोने प ण जाणवा न लाग्यो, अने तेनां मातपिता पण तेना जोगनी सघली सामग्री तेने पुरवा लाग्यां. ते गोड शेव वीरप्रभुपासे दीक्षा लेइ, अनशन करी देवलोकें गयो. त्यां अवधिज्ञानथी पोताना पुत्रने जोइने, तेना (पुना) पुण्यची, ते तेनापर संतुष्ट थयो. अने तेथी कल्पवृक्षनी पेठे, ते तेने (शाखिने) तेनी स्त्रिसहित दिव्य एवां वस्त्राभरणी श्रापवा लायो पूर्वदानना प्रजावी ते केवल जोगो जोगवना लाग्यो, अने ना सघलो व्यवहार चलाववा लागी. एक दहाडो केटलाक वणिक लोको रकंबलो लावीने, श्रेणिक राजाने वेंचातां देवा लाग्या, पण तेनी किंमत घणी होवाथी तेणें ते लीधां नहीं. पछी ते वणिको शालिनने घेर गया, त्यां ते जाये तेमने मोहोडे मागतुं द्रव्य आपी ते वेंचाथी लीधां.
३४