________________
१२४
योगशास्त्र. अर्थः-- महर्षि कहे डे के, ज्ञातपुत्रे (वीरप्रजुएं) कडं ने के, मूर्ग डे ते परिग्रह मूर्गविना परिग्रह नथी.
हवे प्रकारांतरथी परिग्रहनी नियंत्रणा कहे . परिग्रहममत्वादि, मत्येव नवांबुधौ ॥
मदापोत श्व प्राणी, त्यजेत्तस्मात्परिग्रहं ॥ १०॥ अर्थः- प्राणी ने ते, परिग्रहनी ममताथी जवरूपी समुषमा महापो. तनीपेठे (हद उपरांत मालथी नरेला वहाणनी पेठे) बुडी जाय . माटे परिग्रहनो त्याग करवो.
हवे सामान्यपणाथी परिगहना दोषो कहे जे. त्रसरेणुसमोऽप्यत्र, न गुणः कोपि विद्यते ॥
दोषास्तु पर्वतस्थूलाः, प्रापंति परिग्रहे ॥१२॥ अर्थः-परिग्रहमां एक त्रसरेणुसरखो पण गुण नथी,अने तेथी उलटा दोषो तो पर्वतजेवडा निपजे .
टीका:-त्रसरेणु एटले घरना जालीयामांथी सूर्यना किरणो श्रावता, होय तेमां जे सूक्ष्म रज उडती जणाय ते तेटलो पण गुण परिग्रहमां नथी. वली कदाच तेमां लोगोपजोगादिकने गुण मानीयें, तो ते पण गुण नथी. कारणके तेमां गृध्रीपणाथी उलटो दोषनो संजव . वली शास्त्रोमांजे जिनजुवनादिक चणाववां, विगेरेने परिग्रहनो गुण कह्यो बे, ते पण गुण नथी वर्णव्यो, ते तो परिग्रहना समुपयोगनुं वर्णन बे; पण जिनजुवनादिक बनाववामाटे परिग्रह राखवो ते कई कल्याणकारी नयी कह्यु बे के, धर्मने माटे धननी जे श्वा करवी, तेना करतां बिलकुल ना न करवी तेज सारी . कारण के धो नाखवानी बुद्धिथी कादवने लेवा करता, ते कादवने न अडकवू तेज उत्तम . वली पण सिद्धांतोमां कडंडे के,
कंचणमणिसोवाणं, यंनसहस्सोसियंजवणतलं ॥
जोकारिज जिणहरं, तनवि तवसंयमो अदिन. ॥१११॥ अर्थः-कांचन, मणि विगेरेना हजारो स्तंनोथी शोनतुं तली जेर्नु, एवं जिनप्रासाद बंधाववं, तेना करतां पण तपसंयम अधिक फलदायक .
