Yogshastra

SR No.: 011619
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1899
Total Pages: 493
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 25 MB

Page 215

२०३
वितीयप्रकाश.
ते सुदर्शन शेग्नी कथा कहे . अंग नामना देशमां चंपा नामें मनोहर नगरी बे, त्यां दधिवाहन नामे राजा हतो. तेने महाकलावान्, तथा देवांगना सरखी रूपवाली श्रजया नामें राणी हती. तेज नगरमां एक वृषनदास नामें मोटो शाहुकार हतो. तेने यथार्थ नामवाली जैनधर्मने सेवनारी अर्हदासी नामें स्त्री हती. ते शेग्ने त्यां सुलग नामें एक सोनो चरावनार हतो; ते हमेशा
सोने वनमा चारवामाटे वे जतो. एक दहाडो महा महिनामां सांजने वखते वनमाथी पाबा फरतां तेणें एक मुनिने वस्त्ररहित कायोत्सर्ग ध्यानमां उनेला जोया. तेने जो तेणें विचार्यु के, आवी ठंडीनी रात्रिमां था श्रावी रीतें स्थिर उन्ना रदेशे, माटे तेने धन्य बे, एवी रीतनाज ध्यानमां ते रात्रिए तो जंघी गयो; पनी प्रजातमाते जैसोने लश् तेज ज, गोए आव्यो, त्यां तेणें तेज मुनिने ध्यानमा रहेला जोया. पठी तेणें तेमने नमस्कार करी, तेमनी नक्ति करी. एटलामा सूर्य पण उग्यो, तेजाणे श्रद्धापूर्वक मुनिने जोवामाटेज उग्यो होय नहीं, तेम शोचवा लाग्यो. पठी ते मुनि पण " नमो अरिहंताणं" एम कही आकाशमार्गे उडीगया. आ खरेखर आकाशगामिनी विद्या हती. एम विचारि, तेणें ते नमस्कारतुं पद हृदयमा धारी राख्यु. पडी ते हमेशां, उपतां, बेसतां, जागतां, Gघतां, तेज पद वोल्या करतो. त्यारें शेवें पुब्युं के, उत्कृष्टा प्रजाववायूँ श्रा पंच परमेष्टिना नमस्काररूप पद तने क्याथी मत्यु ? त्यारे तेणें सघलो वृत्तांत शेग्ने कही संजलाव्यो; त्यारें शेते पण तेनी प्रशंसा करीने, तेने कडं के, आ कंश फक्त आकाशगामिनी विद्याज नथी, पण ते तो स्वर्ग अने मोदमां पण लश् जश् शके तेम जे. वनी आ जगतमा जे जे सुंदर वस्तु मले बे, ते सघली थाना प्रनावथी बे. माटे आना प्रजावतुं वर्णन माराथी यश् शके तेवु नथी. पडी शेवें तेने कडं के, हवे तुं श्राखो नवकार मंत्र शीख ? तारं आ लोक अने परलोक बन्नेमां कल्याण थाय. पडी सुजग तो समस्त नवकारने शिखिने खो दिवस तेनो पाठकरवा लाग्यो, भने तेथी ते पाठ तेनी नुधा अने तृषाने पण नाश करनारो थयो. एवी रीतें तेनो पाठ करतां थकां केटलोक काल गये बते वर्षाकाल श्राव्यो मूशलधाराए वरसाद पडवा लाग्यो. ते वखते सुजग घेरथी