________________
१३६
योगशास्त्र.
त्यारे कोइक ब्राह्मणें तेमने जमवाने नोतरुं श्राप्युं. ते ब्राह्मणे तेने सारी रीते जमाड्या. पढी त्यां ते ब्राह्मणनी स्त्री कुमारनां मस्तकपर चोखा वधावीने, श्वेत वस्त्रोवाली एक कन्याने लावी. त्यारे वरधनुये कनुं के, श्रा कला विनाना वालकने कंठे तुं तोप क्यां वलगाडे बे ? त्यारे ब्राह्मणे कां के, मारी बंधुमती कन्यानो याशिवाय कोइ वर थशे नहीं. कारण के निमित्तिये ajan, कन्यानो जरतार व खंड पृथ्वीनो राजा थशे, छाने खरेखर ते आज बे; कारण के, ते निमित्तिये कह्युं बे के, जे माणस पोता नुं श्रीवत्स लांबन कपडांथी ढांकीने तारे घेर जमशे, तेने तारे या कन्या
पवी. पढी त्यां ब्रह्मदत्ते तेषीनी साथे लग्न कर्यु. पढी रात्रिये तेणीने शांत करीने, कुमार बीजी तरफ चालतो थयो. चालतां थकां प्रजाते एक गाम पासे पहोंच्या, त्यां तेजये सांजल्युं के, सघला मार्गों दीर्घराजाये क्या बे. तेथी ते मार्ग बोडी चालवा लाग्या, अने तेथी वनपशुषी नरेली एक महा श्रटवीमां जइ पड्या. त्यां कुमारने तृषा लाग वाथी, तेने वडना वृक्षनीचे मुकीने मंत्रीपुत्र एकदम पाणी लेवा दोड्यो. त्यां दीर्घनां माणसोये तेने उलखी कहाडी पकडी लीधो. तथा तेजये तेने माठा शब्दो कही बांध्यो- पढी तेणें ब्रह्मदत्त तरफ संज्ञा करवाथी ते पण नाशी गयो; तथा त्यां वनमां एक श्राश्रमची बीजे श्राश्रम एम achar लाग्यो. तेथे त्यां खाटां खारां फलो खातां थकां त्रीजे दिवसे एक तपखीने जोयो. त्यारे ते तपस्वी दया लावी तेने पोताने श्राश्रमें ले गयो. त्यां तेणे कुलपतिने नमस्कार कर्यो. त्यारे कुलपतिये तेने
धुंके, मारवाडमां कल्पवृक्षनी पेठे उत्तम श्राकृतिवालो एवो जे तुं, तेनुं यत्रे व केम थयुं ? त्यारे राजकुमारे पण विश्वास राखीने पोतानुं वृत्तांत ते महात्माने कही संजलाव्यं. त्यारे कुलपतिये हर्षित थ कहीं के, तारो पिता मारो महोटो जाइ बे, माटे श्रीं तुं सुखेथी रहे ? एवी रीते ते त्यां श्रममां रह्यो एटलामां वर्षा ऋतु श्रावी; ते वखते ते कुलपतिये तेने शस्त्रशास्त्रनी विद्या शिखवी. पढी वर्षाऋतु वीत्यावाद तापसो वनमा फलो लेवा माटे जवा लाग्या. त्यारे ब्रह्मदत्त पण कुलपतिये वार्यातां तेनी साथै जवा लाग्यो. त्यां तेथे हाथीनी विष्टा तथा मूत्र जोवाथी विचार्यु के, श्राटलामां कोइ हाथी लागे बे पढी तापसोये वार्या