________________
જળચર જીવેને આશ્રય છે, તેને મધ્યભાગમાં કુદરતી જ એક ફિટનું પાકું પડેલું હતું. જેમાં ફક્ત કાચબાની ગરદન ઊંચે આવી શકે, તેવા કુંડમાંથી એક કાચબાએ પિતાના ટિળાંથી જુદાં પડતાં વિગિથી આકુળ બનીને આમતેમ ગરદન ફેરવતાં કોઈપણ રીતે તેવી ભવિતવ્યતાના એગથી તે કાણમાં પિતાની ગરદનને બહાર કાઢ, તે સમયે ત્યાં તેણે શરઋતુના ચંદ્રનાં ચાંદરણાથી ક્ષીરસાગરના પાણીના પ્રવાહુથી છવાઈ રહેલું શોભાયમાન બનેલું તથા, ખીલેલાં કુમુદના સમૂહથી પૂજા કરવા જેવા ઊગેલા તારાઓથી ભરાઈ ગયેલું આકાશ જોયું.
. આવું દેખીને તે ઘણે ખુશ થયે; અને તેના મનમાં આ પ્રમાણે સંક૯૫ થયા કે—મારા સહચારી મિત્રે આ સ્વર્ગ સમાન પૂર્વે ન દેખેલું મનોરથ (વિચારમાં) પણ, ન કળી શકાય તેવું તે કાચબાઓ જુએ, તે બહુ સારું થાય. આ પ્રમાણે વિચારી શીવ્રતાથી પિતાના બંધુઓને શેધવા માટે ભટ; અને તેમને મળીને તેમને તેવું બતાવવા માટે પિલું છિદ્ર શેલતે આમતેમ ભટકે છે. છતાં, હદની વિસ્તીર્ણતાથી, તથા જીને સમૂહ ત્યાં ઘણે ભેટે છે, તેથી તે છિદ્ર મેળવી શક્યા નહિ, પણ ત્યાં જ તે, (વિનાદેખે મરણ પામ્યું. તેને સાર આ લેવાને છે કે–સંસારરૂપી–હોદ છે. તેમાં જીવરૂપી-કાચબો છે, કમરૂપ-ચીકણું શેવાળ છે,
