________________
(૧૫૮)
णुन्ने समणुन्नस्स असणं वा जाव कुज्जा वेयावडिय परं आदायमाणे (सृ० २०६ ) तिमि ॥८-२ ॥
ગુરૂ કહે છે—હે શિષ્યેા ! તમે કેવળી વમાન સ્થામીએ કહેલા દાન ધમ ને ાણા, જેમ સમનેાજ્ઞ સાધુ તે યેાગ્ય વિહાર કરનારા હાય તે અપર સમનાજ્ઞ ચારિત્રધારી સવિગ્ન હાય, સમાચારીમાં રહી સાથે ગોચરી કરતા હોય, તેવાને અશન વિગેરે ચાર પ્રકારને આહાર, વસ પાત્ર વિગેરે ચાર પ્રકારનું દ્રવ્ય આપે, તથા તે આપવા માટે નિમત્રણા કરે, અથવા પેશલ વયાવચ્ચ કરે અર્થાત્ અંગમન (ચાળવુ. ચાંપવુ') વિગેરે પણ કરે, પણ એથી વિરૂદ્ધ આચારવાળા જે ગૃહસ્થા કુંતીથિ એ પાસદ્ઘા અવિઘ્ન અસમનેશ સાધુએ હોય, તેમને આપે નહિ, પરંતુ સમનેાજ્ઞનેજ પાતે આપે, તથા અતિશે આદર સત્કાર કરીને તથા તે વસ્તુ માટે સીદ્દાને હોય, અથવા તપેલા હાય, તે તેની ચેાગ્ય રીતે વયાવચ્ચ કરે, આથી એમ અતાવ્યું, કે ગૃહસ્થ તથા કુશીલીયા સાધુની વયાવચ્ચ ન રવી, આહાર વિગેરે ન આપવા. પશુ આટલુ વિશેષ છે, કે ગૃહસ્થ પાસે જે કલ્પનીય છે તે લેવું અને અકલ્પનીય નેાજ નિષેધ છે, પણુ અસમાન સાધુ પાસેથી તે સર્વથા લેવાનો નિષેધ કર્યો. આ પ્રમાણે સુધર્માવામી કરે છે. વિને! અધ્યયનમાં ને ઉદ્દેશો સમાંમ થયા.
S
